تعیین تعداد بهینه ی ناوگان خطوط اتوبوسرانی بر مبنای هزینه های سیستمی نمونه موردی خط صیاد شیرازی گرگان

برآورد و تحلیل تقاضای سفر یک شهر یکی از اساسی ترین گام های برنامه ریزی شهری است که اگر درست و به موقع انجام شود، موفقیت طرح ها و برنامه ها را به دنبال دارد. آنچه در ارتباط با سیستم های حمل و نقل همگانی مشهود است این است که این سیستم ها باید به گونه ای طراحی و اجرا شوند که علاوه بر خدمت رسانی منظم، معقول و رضایت بخش برای رفع نیازهای مردم شهر، به لحاظ هزینه ها برای سازمان های ارائه دهنده آن قابل توجیه و اقتصادی باشند. هرچند تقریبا در هیج جا نمی توان خدمات حمل و نقل همگانی را بدون یارانه دهی دولتی ارائه داد، با طراحی و برنامه ریزی مناسب می توان هزینه ها را تا حدی کاهش داد تا امکان ارائه خدمات بهتر یا گسترده تر با مقدار یارانه ثابت دولتی فراهم شود. در پژوهش پیش رو سعی شده است با انتخاب یکی از خطوط اتوبوسرانی شهر گرگان و تحلیل تقاضای این خط، تواتر موجود، تواتر مورد نیاز بر مبنای تقاضا، و تواتر بهینه بر مبنای هزینه های مختلف محاسبه و مقایسه گردد و توجیه پذیرترین مقدار تواتر پیشنهاد شود. نتایج حاکی از آن است که در بسیاری از ساعات اوج، تواتر موجود در خط بیشتر از تواتر مورد نیاز و بهینه می باشد که باعث غیر اقتصادی شدن عملکرد خط شده است.

کلیدواژه ها:

هزینه های سیستمی ، برآورد تقاضا ، برنامه ریزی حمل و نقل ، تحلیل ظرفیت ، تواتر بهینه