تصویر شخصیت اصلی در داستان های کوتاه هوشنگ گلشیری بعد از انقلاب اسلامی

طبق نظریه بازتاب در جامعه­شناسی هنر، ادبیات در معنای گسترده اش آینه جامعه و نشان دهنده جهت­گیری­ها، سلیقه­ها و جریان های اجتماع است و بهتر از بقیه علوم و فنون به کالبدشکافی جامعه کمک می ­کند. به­شکل ویژه، از میان آثار ادبی، داستان کوتاه و رمان بیش از دیگر انواع ادبی به زندگی اجتماعی وابسته اند و ضمن تاثیرپذیری از تغییرات در جامعه، خود منشا تغییر می ­شوند و تغییرات جوامع را نیز نشان می ­دهند. به این ترتیب، می توان ازطریق شناخت نوسان ها و دگرگونی­های دنیای درون شخصیت­های اصلی داستان ها، راهی به شناخت تحولات و تغییرات دنیای بیرون آنان پیدا کرد. هدف این پژوهش نیز بررسی تصویر شخصیت اصلی در داستان­های کوتاه هوشنگ گلشیری است. به این منظور، با استفاده از روش تحلیلی توصیفی، سعی شده­ است تا پس از استخراج خصوصیات شخصیت های اصلی داستان­های کوتاه گلشیری در دو دهه ۶۰ و ۷۰ و نیز شناسایی وقایع و جریان­های سیاسی اجتماعی موثر سال­های پس از پیروزی انقلاب اسلامی، به بررسی و تحلیل تطبیقی مطالب پرداخته شود. نتایج حاکی از آن است که گلشیری در مجموعه داستان­های خود، بخشی از روحیات و افکار روشنفکران، هنرمندان و طبقه متوسط عصر را به صورت مستقیم و غیرمستقیم عرضه کرده است و میان خصلت­های روحی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی شخصیت­های اصلی هر مجموعه داستان با وضعیت اجتماعی _سیاسی حاکم بر آن دوره ، البته با برداشت سیاسی و اجتماعی نویسنده از تحولات این دوره ، ارتباط نزدیکی وجود دارد؛ به طوری که با تغییر وضعیت جامعه، برخی از این ویژگی­ها نیز دستخوش تغییر شده است.  

کلیدواژه ها:

Houshang Golshiri ، Short Story ، Main Character ، Socio-Political Situation ، هوشنگ گلشیری ، داستان کوتاه ، شخصیت اصلی ، وضعیت سیاسی اجتماعی