تاثیراعمال هم زمان ۱۲ هفته تمرین ایروبیک و یوگا و مصرف امگا-۳ بر سطوح کاتکولامین ها ی ادرار و درجه بیش فعالی دانش آموزان بیش فعال هفت تا ۱۱ سال

کاهش سطوح کاتکولامین ها عامل موثر در وقوع بیش فعالی  (ADHD)است. هدف از انجام دادن پژوهش حاضر، مطالعه اثر اعمال هم زمان ۱۲ هفته تمرین ایروبیک، یوگا و مصرف امگا-سه بر درجه بیش فعالی و سطوح کاتکولامین های دانش آموزان بیش فعال هفت تا ۱۱ سال بود. ۴۳ دانش آموز به صورت تصادفی به گروه های کنترل سالم (تعداد = هشت)، کنترل بیش فعال (تعداد = هشت)، امگا -سه بیش فعال (تعداد = نه)، تمرین بیش فعال (تعداد = نه) و تمرین + امگا -سه بیش فعال (تعداد = نه) تقسیم شدند. گروه های تمرینی ۱۲ هفته تمرین ایروبیک و یوگا (پنج جلسه ۳۵ تا ۶۰ دقیقه ای) و گروه های مصرف مکمل، امگا‎-سه (روزانه ۱۲۰۰ میلی گرم) مصرف کردند. سطوح اپی نفرین و نوراپی نفرین ادرار و درجه بیش فعالی آزمودنی ها قبل و بعد از مطالعه اندازه گیری شد و با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس در بین گروه ها مقایسه شد. در ابتدای مطالعه، سطوح اپی نفرین و نور اپی نفرین گروه کنترل بیش فعال به طور معناداری از گروه سالم پایین تر بود (P < ۰.۰۱). در انتهای مطالعه، سطوح اپی نفرین ادرار گروه امگا -سه (P < ۰.۰۱)، نوراپی نفرین ادرار گروه تمرین (P < ۰.۰۱) و هر دو یعنی اپی نفرین و نوراپی نفرین گروه ترکیبی در مقایسه با گروه کنترل بیش فعال (P < ۰.۰۱) به طور معناداری بالاتر بود. مقادیر پس آزمون درجه بیش فعالی در گروه های امگا -سه (P < ۰.۰۱)، تمرین (P < ۰.۰۱) و ترکیبی (P < ۰.۰۱) در مقایسه با گروه کنترل بیش فعال به طور معنا داری کم بود. همچنین در گروه ترکیبی مقادیر بیش فعالی از گروه تمرین کمتر بود (P < ۰.۰۱). پژوهش حاضر نشان داد که مصرف امگا-سه و انجام دادن تمرین ایروبیک و یوگا به تنهایی، به ترتیب با افزایش سطوح اپی نفرین و نوراپی نفرین موجب بهبود بیش فعالی می شود و اعمال هر دو متغیر به طور هم زمان، با هدف قراردادن هر دو هورمون این اثرهای مفید را تشدید می کند.

کلیدواژه ها:

امگا-۳ ، بیش فعالی ، رفتار تکانشگری ، کاتکولامین ها ، ورزش هوازی