سارا سرحدی - دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی، تهران
فرشته شهیدی - دانشیار فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی، تهران
زکیه کشاورزی - دانشیار فیزیولوژی، دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی، بجنورد

یک رویکرد باارزش برای افزایش سطح سلامت و کاهش آسیب­های مغزی، انجام دادن فعالیت ورزشی و فعالیت شناختی است. پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر برنامه تمرین ورزشی شناختی بر عوامل و عوارض دخیل در سکته مغزی انجام شد. در این مطالعه، ۳۰ سر رت نژاد ویستار (هشت هفته و با وزن ۲۰۰ تا ۲۵۰ گرم) به طور تصادفی به سه گروه تمرین شناختی ورزشی + ایسکمی، کنترل (سالم و بدون مداخله ورزشی) و ایسکمی تقسیم شدند. تمرین در گروه شناختی ورزشی شامل شنا در ماز آبی موریس به مدت سه هفته و در هر هفته، سه روز و در هر روز، چهار بار با فاصله ۱۰ دقیقه بود. پس از آخرین جلسه تمرین، رت­ها تحت ایسکمی گلوبال قرار گرفتند. بیان ژن­های Ntrk۲ و Bcl۲/Bax بافت مغز با تکنیکReal-Time PCR  سنجیده شد و با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی بونفرونی تجزیه وتحلیل شد. نتایج، افزایش معناداری را در میزان بیان­ژن Ntrk۲ در گروه تمرین شناختی ورزشی + ایسکمی نسبت به دو گروه کنترل و ایسکمی نشان داد ( ۰.۰۵≥P). همچنین، بیان­ژن Bcl۲/Bax در گروه کنترل نسبت به دو گروه تمرین شناختی ورزشی + ایسکمی و ایسکمی به طور معنا­دار بیشتر بود (۰.۰۵≥P). نمره اختلال نورولوژیک و اختلال حسی-حرکتی در گروه­ تمرین شناختی ورزشی + ایسکمی نسبت به دو گروه کنترل و ایسکمی کاهش معنا­داری یافت ( ۰.۰۵≥P). به نظر می­رسد پیش آ ماده سازی با تمرین شناختی ورزشی قادر به افزایش میزان بیان ژن­های Ntrk۲ و Bcl۲/Bax و کاهش نمره اختلال نورولوژیک و اختلال حسی-حرکتی در فرایند ایسکمی است.

سکته مغزی, Ntrk۲, تمرین شناختی