اثر سطوح مختلف شوری آب آبیاری و کود سولفات روی بر عملکرد گندم (.Triticum aestivum L) در شرایط مزرعه ای استان یزد

هدف این پژوهش بررسی اثرات متقابل سطوح مختلف شوری آب آبیاری و سطوح مختلف کود سولفات روی بر عملکرد گندم بود. لذا این پژوهش مزرعه ای در ایستگاه تحقیقات شوری صدوق یزد متعلق به مرکز ملی تحقیقات شوری اجرا شد. این تحقیق دارای سه سطح شوری آب آبیاری ۱.۸۸، ۷.۲۲ و ۱۶.۱۴ دسی زیمنس بر متر و پنج سطح کود سولفات روی شامل ۰، ۲۰، ۴۰ و ۸۰ کیلوگرم در هکتار بود. آزمایش در قالب طرح آماری بلوک های کامل تصادفی و به صورت اسپلیت پلات با سه تکرار اجرا شد. نتایج نشان داد که مصرف کود سولفات روی در کلیه سطوح شوری آب آبیاری ضرورت دارد. الگوی پاسخ گندم به کود سولفات روی در شوری های آب آبیاری ۱.۸۸ و ۱۶.۱۴ دسی زیمنس بر متر مشابه بود و از معادله درجه دوم پیروی کرد، لیکن با افزایش شدت تنش شوری، شیب افزایش عملکرد کاهش یافت. هم چنین نتایج این تحقیق نشان داد که با افزایش شوری آب آبیاری از ۱.۸۸ به ۷.۲۲ دسی زیمنس بر متر عملکرد دانه گندم و نیاز کودی کاهش معنی داری نداشت. اما با افزایش شوری آب آبیاری به ۱۶.۱۴ دسی زیمنس بر متر میزان عملکرد دانه به میزان ۲.۵۳ تن در هکتار (معادل ۴۱ درصد) کاهش اما کود روی موردنیاز کاهش نیافت. هم چنین نتایج این تحقیق نشان داد که الگوی پاسخ گندم به تنش شوری به میزان کود سولفات روی مصرفی بستگی دارد. در تیمارهای مصرف ۰، ۲۰ و ۴۰ کیلوگرم در هکتار سولفات روی با افزایش شوری میزان عملکرد به صورت خطی کاهش یافت اما در تیمار مصرف ۸۰ کیلوگرم در هکتار سولفات روی رابطه میزان عملکرد و شوری آب آبیاری از معادله درجه دوم پیروی کرد. در مجموع، مصرف ۲۰ کیلوگرم در هکتار کود سولفات روی جهت تولید گندم در کلیه سطوح شوری آب آبیاری توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

خاک های شور ، عناصر کم نیاز ، کودهای شیمیایی