شیما برهانی - کارشناس ارشد آموزش بزرگسالان، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
مرضیه دهقانی - استادیار دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
پروین صمدی - دانشیاردانشکده روان شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه الزهرا، تهران، ایران

هدف این پژوهش بررسی تاثیر هوش معنوی و خودکارآمدی معلمان بر سبک های تدریس آنان در شهرستان رودبار است که ویژگی­های جمعیت­شناختی جنسیت، سابقه تدریس، رشته تحصیلی و وضعیت تاهل نیز در این تاثیر در نظر گرفته شده­اند. از جامعه آماری معلمان دوره ابتدایی شهرستان رودبار به روش سرشماری کل تعداد۲۲۳ نفر انتخاب شده­اند. برای سنجش متغیرهای پژوهش از پرسشنامه سبک ­تدریس گراشا (۱۹۹۶) و خودکارآمدی تدریس تسچانن- موران و وولفولک هوی (۲۰۰۱) و هوش معنوی گینگ (۲۰۰۸) استفاده شده است. بعد از جمع­آوری داده­ها، روش­های آمار توصیفی و استنباطی (رگرسیون چندگانه و واریانس چندراهه (MANOVA)) به کار گرفته شده­اند. نتایج نشان می­دهد که هوش معنوی و خودکارآمدی معلمان به­طور مثبت و معنادار قدرت پیش­بینی و تاثیرگذاری بر سبک­های تدریس معلمان دارند. هیچ­یک از متغیرهای جمعیت  ­شناختی ذکرشده نیز بر خودکارآمدی معلمان تاثیر معنی­دار نداشته است. در بین معلمان با رشته تحصیلی مختلف از نظر هوش معنوی تفاوت معنی­دار هست. معلمان دارای رشته تحصیلی مرتبط دارای هوش معنوی بیشتری هستند.

هوش معنوی, خودکارآمدی, سبک تدریس, معلمان, دوره ابتدایی