مدیریت ضایعات زیر بخش باغبانی (مطالعه موردی استان تهران)

سال انتشار: 1385
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 2,786

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CEE01_521

تاریخ نمایه سازی: 8 تیر 1385

چکیده مقاله:

ضایعات از جمله محصولات ناخواست ه درحیات بشری ودرعین حال جزو لاینفک هرفرآیند توسعه دربخشهای مختلف از جمله کشاورزی می باشد . باغبانی نیز از جمله زیربخشهای بخش کشاورزی است . بخش کشاورزی در ایران چون تامین کننده ی بیش از 80 درصد غذای کشور می باشد ، بنابراین یکی از عمده ترین بخشهای تولید کننده ی ضایعات وپسماند است . از طرفی با توجه به اهمیت مقوله مدیریت پسماند وکاهش ضایعات برای دستیابی به اهداف توسعه پایدار وحفظ محیط ریست ، موارد قانونی متعددی در برنامه چهارم ( ماده 18 و61 ) وقانون مدیریت پسماند تدوین گشته است . با عنایت به موارد فوق ، مدیریت ضایعات وپسماند ها در بخش کشاورزی از اهمیت خاصی برخوردار می شود . لذا مطالعه ای بصورت مواردی در استان تهران برای شناسایی مساله وارایه راهکارهایی مناسب در مورد مدیریت جامع ضایعات در زیر بخش باغبانی بخش کشاورزی انجام گرفت . در قسمت اول این مطالعه به منظور بررسی وضعیت موجود تولید ضایعات در زیر بخش از روش نمونه گیری طبقه بندی استفاده شد. نتیجه ی این بررسی بیانگر وجود 45 درصد ضایعات درزیر بخش باغی بود. علاوه بربررسی وضعیت موجود ، تاکید این مطالعه بررایه راهکارهای کاهش احتمال به وجود آمدن پسماند ها در بخش کشاورزی ، بع عنوان اساسی ترین روش مدیریتی ، نظیر اعمال روشهای مناسب در فرآیند تولید محصولات کشاورزی به تفکیک نوع محصول بوده است . و البته از سوی دیگر بیان نمودن روشهای مدیریتی دیگر شامل استفاده ی مجدد، بازیافت و کمپوست بنا به نوع ضایعات تولید شده ، نیز مورد تمرکزتحقیق بوده است . به هرحال ضایعات وپسماندهای عادی به وجود آمده دربخش می تواند با رعابت شرایط لازم هم درخوراک دام یا تولید محصولات سلولری استفاده شده یا تبدیل به کود کمپوست گردد. نکته ی فراتر در مورد پسماندهای کشاورزی اینست که عدم توجه به تولید غذای سالم می تواند محصولات غذایی تولیدی کشور را درآینده ای نه چندان دور به پسماندی غیرقابل خوراکی بدل نماید . در آخر می توان اظهار داشت که کاهش ضایعات ومدیریت پسماند هایکشاورزی درقیاس با افزایش سطح زیر کشت یا افزایش راندمان تولید رویکردی فرآیندی وجامع نگرانه تر درمورد تحقق امنیت غذایی است و پیشنهاد می شود که مورد توجه وعنایت بیشتری قرار گیرد.