خودشیفتگی (نارسیسیسم) در شعر احمد الصافی النجفی

مفهوم روان شناختی خودشیفتگی یا نارسیسیسم جلوه ای بسیار آشکار و پربسامد در اشعار احمد الصافی النجفی (شاعر عراقی معاصر) دارد. ظهور و گستردگی این مفهوم در شعر صافی تاحدزیادی معلول زندگی پرافت وخیز و مشقت بار وی، به ویژه در دوران کودکی است. این جستار تلاش می کند ضمن ارائه تعریفی گویا از مفهوم خودشیفتگی و تحلیل عوامل ظهور آن در شخصیت و ادبیات صافی، سطوح متعدد این مفهوم را در اشعار وی واکاوی کند. بر این اساس، نگارندگان این پژوهش چهار سطح مختلف از مفهوم خودشیفتگی را در شعر وی رصد کرده و نمونه های مرتبط با هر یک را مورد مطالعه قرار داده اند. این چهار سطح به ترتیب عبارت اند از: مفاخره یا خودشیفتگی فردی، خودشیفتگی در برابر مردم عادی، خودشیفتگی در برابر شاعران دیگر، و خودشیفتگی در برابر منتقدان. این دسته بندی، با هدف ارائه چارچوبی روان شناختی برای تحلیل شدت واکنش شخصیت خودشیفته صافی به سطوح مختلفی از ناهمگونی با جهان بیرون بوده است. براساس این دسته بندی، شاعر به موازات تشدید مخالفت مخاطب، سطح خودشیفتگی خود را افزایش می دهد.

کلیدواژه ها:

شعر معاصر عراق ، احمد الصافی النجفی ، نقد روان شناختی ، خودشیفتگی(نارسیسیسم) ، مفاخره