راهکارهای حفظ محیط زیست شهری با برنامه ریزی کاهش حمل و نقل و ترافیک شهری

در مباحث حمل ونقل منظور از برنامه ریزی حمل و نقل ، فرایند یا فعالیتی است که طی آن اقدامات لازم جهت سوق دادن یک مجموعه یا سیستم حمل و نقل، به سوی یک وضعیت دلخوه را مورد بررسی قرار میدهد. این فرایند در نهایت منجر به اتخاذ تصمیم و سپس اقدامات موثر در راستای تحقق اهداف و وضعیت های دلخواه می گردد. مهمترین موضوع در برنامه ریزی حمل و نقل آینده نگری است. زیرا حل معضل ترافیک در کلانشهرها و تبعات منفی آن، به حق یکی از مهمترین مطالبات شهروندان از مسئولین و برنامه ریزان شهری است و این نکته نیز بر کسی پوشیده نیست که راهکارهای پیشنهادی و هزینه های صورت گرفته در اجرای این برنامه ها به همراه سایر هزینه های جانبی در بخش های سلامت و روان شهروندان، اهمیت و همکاری همه جانبه همه دستگاه ها و نقش مدیران شهری را در حل این مشکل برجسته می نماید. در کشور ما خودرو بیش از آنکه به منزله یک وسیله حمل و نقل در نظر گرفته شود، وسیله ای برای نمایش پایگاه اقتصادی و استقلال و حفظ حریم خصوصی محسوب شده و برای نسل جوان دارای جذابیت است. در حالی که این نگرش نسبت به خودرو سالها پیش در کشورهای اروپایی رایج بوده و هماکنون از قدرت اجتماعی آن کاسته شده است. بر همین اساس هدف اصلی پژوهش حاضر راهکارهای حفظ محیط زیست شهری با برنامهریزی کاهش حمل و نقل و ترافیک شهری با روش توصیفی- تحلیلی می باشد. بررسی ها و نتایج به دست آمده نشان داد که استفاده از خودروهای مسافربری مانند ون، استفاده از خطوط ویژه چون اتوبوس، مترو و همانند آن، به منظور کاهش تراکم ترافیک، کاهش آلودگی هوا، صوت، بصری و ارائه یک سیستم حمل ونقل عمومی غیر انبوه که ظرفیت جابه جایی مسافرنسبتا بالایی داشته و از راحتی سفر قابل توجهی برخوردار باشد یک راهکار مناسب برای کنترل و انتظام سیستم حمل و نقل غیر انبوه شهرها محسوب می شود.

کلیدواژه ها:

محیط زیست شهری ، برنامه ریزی ، حمل و نقل ، ترافیک شهری