تاثیر بازی درمانی بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان عقب مانده ذهنی مقطع ابتدائی

هدف: بررسی تاثیر بازی درمانی بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان عقب مانده ذهنی دوره ابتدایی است. جامعه آماری در این پژوهش ۱۹۱ دانش آموز دوره ابتدائی از ۵ کلاس و از هر کلاس ۶۰ به نسبت تعدادهر جامعه نمونه بر اساس رفتارهای خاص کودکان آموزش پذیر انتخاب در گروه همتای شاهد و گواه قرار گرفته اند. سپس مداخلات بازی درمانی در قالب ۵ نوع بازی با هدف، وسیله و روش خاص روی گروه آزمایش طی ۲ ماه اجرا شد. ابزار آزمون های معلم ساخته در دروس فارسی، ریاضی و علوم ابتدائی بود که روائی محتوائی آن ها مورد تائید معلمان مجرب قرار گرفت. اطلاعات به دست آمده با نرم افزار SPSS در دو سطح توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در سطح توصیفی توزیع فراوانی، میانگین، انحراف معیار محاسبه گردید و در سطح استنباطی از روش تحلیل کوواریانس استفاده شد. که نتایج این پژوهش نشان داد که بازی درمانی (فردی و گروهی) بر پیشرفت تحصیلی کودکان عقب مانده ذهنی تاثیر دارد (P<۰/۰۰۱). همچنین تاثیر بازی های گروهی بیشتر از بازی های فردی بود. در پایان مشخص گردید که جنس دانش آموزان در پیشرفت تحصیلی شان در بازی درمانی تاثیر ندارد. بنابراین گنجاندن جلسات بازی درمانی در برنامه درسی مرکز آموزشی کودکان استثنائی توصیه می گردد.