لعبت آریامنش

برای دستیابی به پیشرفت، دو نگرش متفاوت وجود دارد: پیشرفت تدریجی (کایزن) و پیشرفت مبتنی بر جهش بزرگ (نوآوری). در مجموع، شرکت های ژاپنی پیشرفت تدریجی را ترجیح می دهد و شرکت های غربی به نوآوری اعتقاد دارد. در سایر کشورها نیز شرکت های برجسته ای وجود دارند که هدفشان ایجاد استانداردهای جدید برای کیفیت تولیدات و خدمات است. این تفاوت ها ناشی از اختلافات ملیت نیست، بلکه منوط به اختلاف در روحیه و طرز تفکر است. کشورها هم اکنون با بکارگیری کایزن و نوآوری، با بیشترین نرخ رشد در راه توسعه صنعتی گام بر می دارند. مدیران سطوح بالاتر سازمان، باید همواره بخش اعظم وقت خود را صرف بهبود سازمان کنند و امور جاری را که جنبه نگهداری دارد، به سطوح پایین تر واگذار نمایند. مدیری که بیشتر وقت خود را صرف هامش نویسی نامه بازبینی مطالبی می گذارد که کارشناسان باید قبلا انجام می دادند، هیچ وقت فرصت آن را نخواهد داشت که به بهبود سازمان بیاندیشددر مقاله حاضر، پاسخگویی به تحلیل نهایی، ایجاد بهبود در کیفیت هزینه و برنامه ریزی (میزان تولید و زمان تحویل) به عامل اساسی تبدیل می شود. منظور از بهبود، کایزن و نوآوری است. هر شرکت یا سازمانی، برای بقا و رشد و پیشرفت خود باید از کایزن و ن<اوری استفاده کند. اما چطور با این واژه بتوانیم سلول های خاکستری را جایگزین سلول های سیاه نفتی کنیم و درآمد کشور از فروش و واگذاری حقوق معنوی نوآوری ها، بیش از درآمدهای نفتی باشد و به راستی، برای شکوفایی ایده ها و نوآوری ها چه باید کرد. برای این منظور، در مقاله حاضر، با استفاده از روش پژوهشی «توصیفی تحلیلی» جنبه هیا موضوع مورد بررسی تبیین شده است.

بهبود مستمر، مدیریت، نوآوری، کایزن، تحول سازمانی