کیوان رفیعیان - عضو گروه علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه فرهنگیان تبریز، ایران
علیرضا خدایی - دانشجوی کارشناسی آموزش شیمی، دانشگاه فرهنگیان تبریز، ایران

رابطه زبان و تربیت، ریشه در وجوه مشترک آنها دارد؛ اندیشه و ارتباط، اندیشه از یک طرف با زبان آمیخته است و از طرف دیگر تربیت، به ویژه به معنای متعالی آن بر اندیشه استوار می گردد. اندیش، از یک سو، محور تربیت و عمل تربیتی است، و از سوی دیگر زبان و اندیشه، رابطه ای ناگسستنی دارند. این رابطه و پیوستگی چنان است که برخی از فیلسوفان و دانشمندان، اندیشه و زبان را یکی دانسته اند. ارتباط، محور دیگر رابطه تربیت و زبان است. ارتباط جنبه عینی و قابل مشاهده رابطه زبان و تربیت است. زبانشناسی تربیتی به عنوان پلی میان ذنیای زبانی و نظام تعلیم و تربیت می کوشد فعالیت های آموزشی را با توجه بهمسائل زبانی، به نحوی مطلوب تر سامان دهد. مطالعات زبانشناسی تربیتی بر نقش زبان در یادگیری و آموزش متمرکز است. در پژوهش مورد نظر به بررسی زبان و زبان شناسی و تاثیرات آن بر آموزش و تربیت پرداختیم.

آموزش، زبان، زبان شناسی، تربیت، یادگیری