دلالت های اجتماعی آثار سینمایی حاتمی کیا

در این تحقیق هدف بررسی دلالت های اجتماعی آثار سینمایی حاتمی کیا از جهت انعکاس و بازتاب اوضاع اجتماعی در آثار سینمایی این کارگردان است و سعی شده با به کارگیری روش های کیفی از جمله تحلیل محتوا، نشانه شناختی و مطالعات اسنادی عوامل اجتماعی تاثیرگذار در روند شکل گیری فیلم های او، معانی تولید شده در این فیلم ها، گروه و قشر اجتماعی که حاتمی کیا آنها را نمایندگی می کند، نحوه ی پرداخت این کارگردان به مسئله شکاف نسل ها، نحوه ی واکنش قهرمان داستان به وضعیت موجود جامعه و همچنین تاثیر گفتمان دولت های حاکم در روند ساخت فیلم ها مشخص شود در این تحقیق ۸ فیلم از آثار سینمایی حاتمی کیا با نام های از کرخه تا راین (۱۳۷۱)، برج مینو (۱۳۷۴)، آژانس شیشه ای (۱۳۷۶)، روبان قرمز (۱۳۷۷)، موج مرده (۱۳۷۹)، ارتفاع پست (۱۳۸۰)، به نام پدر (۱۳۸۴)، بادیگارد (۱۳۹۴)، که جنبه ی نقد اجتماعی دارند و اوضاع ایران پس از جنگ را در خود بازتاب داده اند، با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و بررسی شدند. پس از بررسی های صورت گرفته مشخص شد حاتمی کیا که به نوعی بسیجیان از جهاد برگشته را نمایندگی می کرد به نحوی حیات آنها در دوره ی جدید که دوره ی فراموشی آرمان ها و عصیان است می پردازد و تقابل و واکنش این قهرمانان با وضعیت موجود که در آن واقع گرایی و بروکراسی به جای آرمان گرایی نشسته است را در فیلم های خود به تصویر می کشد و به تناسب شرایط هر دوره فیلمی متناسب با آن ساخته است به حدی که م توان با شناخت آثار سینمایی این کارگردان و تحلیل فیلم های اجتماعی او به شناخت بهتر و جامع تری از اوضاع ایران بعد از جنگ رسید. که این همان کمک مهمی است که جامعه شناسی هنر می تواند در راستای شناخت بهتر جامعه به جامعه شناسی عرضه کند.

کلیدواژه ها:

سینما ، حاتمی کیا ، نشانه شناختی ، دلالت های اجتماعیف بازتاب تغییر ارزش ها