مهدی نیک اقبال - کارشناس ارشد علوم سیاسی، دانشگاه شهرضا، فعال در بخش امور شهری شهرداری

پژوهش حاضر با هدف ارزیابی اثرات اجتماعی و اقتصادی تغییر خیابان به پیاده راه با مطالعه روی چهارباغ اصفهان انجام شد. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت توصیفی- تحلیلی است. روش گردآوری داده ها برای پاسخگویی به سوالات تحقیق در محدوده مورد مطالعه، به دو صورت اسنادی و داده های پیمایشی بود و ابزار مورد استفاده در روش پیمایشی پرسشنامه محقق ساخته و مصاحبه است. در این پژوهش فرضیه اصلی آن است که پیاده راه باعث افزایش تعاملات اجتماعی می شود، بنابراین برای آزمون این فرضیه محدوده مورد نظر به خاطر دارا بودن شرایطی از جمله : کاربری های جاذب جمعیت، اقشار رجوع کننده، ظرفیت بالای تجاری و اجتماعی، تسلط عابر پیاده بر فضا، ، مورد مطالعه قرار می گیرد، جامعه آماری به صورت نمونه گیری تصادفی غیر سهمیه ای از بین کسبه و شهروندان مراجعه کننده به این مسیر انتخاب شده است. تجزیه و تحلیل داده ها به کمک نرم افزار SPSS انجام شد و با استفاده از تحلیلها ارتباط بین پیاده راه با شاخص های مختلف مورد بررسی قرار گرفت و نتایج نشان داد احیای اقتصادی - اجتماعی مرکز شهر زمانی حاصل می شود که کارکردهای امروزی و معتبر وارد آن شود و ارزش اقتصادی زمین و ساختمان متناسب با شان آن ارتقا یابد. تزریق کار کردهای تک بعدی و تجاری و کارگاهی خرد، توان های کالبدی و فضایی را به هدر میدهد. مرکز شهر باید کانون فعالیتهای اداری، بازرگانی، مالی، فرهنگی و گردشگری شود و به موازات آن فعالیتهای ناسازگار پالایش یابد.

خیابانهای شهری، پیاده راه ها، ارزیابی اثرات، اثرات اجتماعی – اقتصادی.