بازآفرینی مرکز محله در محلات قدیمی با هدف ایجاد حس تعلق(مطالعه موردی محله اطلس شهر ملارد)

مرکز محلات، معرف هویت شهری، فرهنگ، ارزش تاریخی و همچنین نمادی از جایگاه شهرسازی ایرانی و زندگی جمعی در شهرهای کشور می باشند که از دیرباز به عنوان یک قرارگاه رفتاری در محلات حضور داشتند. اما متاسفانه محلات امروز به واسطه سرعت و شتابی که برای مدرنیزه شدن به خود گرفته اند، موجب اضمحلال این فضای شهری را فراهم آورده اند و مرکز محلات که حیات دومی برای ساکنین و مکانی برای حضور پذیری افراد محله بودند، به مرور زمان از میان بافت محلات حذف شدند. با مدرن شدن زندگی شهری محلات از هویت قدیمی خود خارج شده اند و مبنای شکل گیری آنها نه بر پایه شباهت های فرهنگی، بلکه توان اقتصادی است که قومیت ها و فرهنگ های مختلف را در کنار هم قرار میدهد و از این رو تعاملات اجتماعی در میان ساکنان محلات کاهش یافته است.از این رو، هدف اصلی این پژوهش آن است که مفهوم، کارکرد، عملکرد و نحوه فعالیت مرکز محلات را بیان کند. این مقاله با هدف بازآفرینی مرکز محله با هدف ایجاد حس تعلق به مکان محله اطلس، پژوهش بر پایه شناخت عناصر بصری ادراک و ذهنیت مردم از محله و عوامل تاثیر گذار بر حس تعلق به مکان شکل گرفته است. در راستای نیل به هدف حس تعلق به محله اطلس در ابتدای امر، به بررسی عوامل تاثیر گذار در احساس تعلق پرداخته شد. در ادامه بر اساس مشاهدات میدانی و کروکی ها ، توصیفات مردم مورد بررسی قرار گرفت. این مطالعات بر اساس اهداف، نیازها و سوالات پژوهش صورت گرفته است. سپس به تحلیل داده ها با استفاده از جدول سوات پرداخته ایم، و در آخر به تدوین پلان راهبردی و نتایج حاصل از آن رسیده ایم.

کلیدواژه ها:

حس تعلق ، طراحی محله ، تعاملات اجتماعی