بازآفرینی شیوه ساخت و ساز با خاک کوبیده، به عنوان کیفیتی بالقوه برای همزیستی با بستر

افزایش مصرف بی رویه انرژی و پایان پذیر بودن منابع آن در پی گسترش جمعیت شهرها، اثرات نامطلوب و جبرانناپذیری بر محیطزیست گذاشته است. در این شرایط، عدم توجه به پتانسیل های ناشی از کاربرد مصالح بومی در ساختوساز، تبعات جبران ناپذیری به همراه داشته است. بررسی راه حلهای معضل مصرف بیش ازحد انرژی، گستره وسیعی از دانش معماری ازجمله مصالح را شامل میشود.خاک، همواره یکی از آشناترین، ارزان ترین و در دسترس ترین مصالحی بوده است که انسان از دیرباز از آن بهره برده و با استفاده از آن به ساخت وساز پرداخته و ماندگارترین بناهای خشتی را در طول تاریخ بنا ساخته است. ازاینرو با توجه به ویژگیهای منحصربه فرد آن ازجمله در دسترس و ارزان بودن، عایق حرارتی و صوتی خوب، هماهنگی با محیط و طبیعت انسان و همچنین با توجه به مشکلات زیست محیطی فراوانی که استفاده از مواد و مصالح نوین به همراه داشته است، ضرورت دارد تا دوباره احیاء شود و لازمه بازخوانی آن دستیابی به فناوری به روز ساخت وساز با خاک است.هدف از انجام این پژوهش، شناخت معماری خاک به منظور بهره مندی از قابلیت های آن در معماری معاصر میباشد. در این راستا با نگاهی به مرور عواملی که در رویکرد مجدد به خاک موثر هستند به شناخت روشهای نوینی چون استفاده از تکنیک خاک کوبیده و اصول ساختوساز با آن به عنوان یکی از ارزانترین و اقلیمیترین مصالح موجود، میپردازیم. روش تحقیق اتخاذشده در این پژوهش با توجه به ماهیت بحث به صورت توصیفی تحلیلی و از طریق مطالعات کتابخانه ای میباشد.

کلیدواژه ها:

خاک ، خاک کوبیده ، اقلیم ، بوم آورد ، آسایش حرارتی