تاثیر برخی از فلاونوئیدها بر فعالیت آنزیم پاراکسوناز-۱

زمینه و هدف: پاراکسوناز-۱ آنزیم وابسته به کلسیم می باشد که با HDL باند می گردد و با داشتن قابلیت جلوگیری از اکسیداسیون LDL نقش مهمی در پیشگیری از اترواسکلروزیس ایفا می کند. به نظر می رسد که آنتی اکسیدان های مختلف مثل فلاونوئیدها بر میزان فعالیت آنزیم پاراکسوناز موثر می باشند. این مطالعه با هدف بررسی اثر برخی از فلاونوئیدها بر میزان فعالیت سرمی آنزیم پاراکسوناز انجام شده است. روش بررسی: در این مطالعه تجربی، ابتدا تعداد ۴۵ عدد موش صحرایی از نژاد ویستار به ۹ گروه ۵ تایی تقسیم شدند. به گروه ۱ به عنوان گروه های شاهد روزانه ۱ میلی لیتر محلول آب و اتانول ۲۵% داده شد. به گروه های ۲ تا ۵ مقدار ۵/۷ میلی گرم و گروه های ۶ تا ۹ مقدار ۱۵ میلی گرم از یکی از فلاونوییدهای کوئرستین، میریستین، گالانژین و کامپفرول به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به علاوه ۱ میلی لیتر اتانول ۲۵% خورانده شد. میانگین تغییرات فعالیت آنزیم بین گروه ها در اثر مداخلات انجام شده در بین گروه ها مقایسه گردید. یافته ها: تفاوت میانگین تغییرات فعالیت آنزیم PON-۱ قبل و بعد از تیمار بین همه گروه ها در هر دو دوز ۵/۷ و ۱۵ میلی گرم به ازای کیلوگرم وزن بدن معنی دار بود (P<۰.۰۵). همچنین در مقایسه با گروه کنترل، میانگین تغییرات فعالیت سرمی آنزیم PON-۱ توسط هر ۴ نوع فلاونوئید در هر دو غلظت به طور معنی داری افزایش یافت (P۰.۰۵). نتیجه گیری: طی این تحقیق مشخص گردید که تمامی فلاونوئیدهای مورد مطالعه، میزان فعالیت آنزیم پاراکسوناز را افزایش می دهند. احتمالا قابلیت افزایش میزان فعالیت سرمی آنزیم پاراکسوناز توسط فلاونوئیدها مرتبط با تعداد و موقعیت گروه های هیدروکسیل موجود بر روی این ترکیبات می باشد.

کلیدواژه ها:

Paraoxonase-۱ ، Myricetin ، Quercetin ، Kaempferol ، Galangin ، پاراکسوناز ، آترواسکلروزیس ، فلاونوئیدها