بررسی اثر مهاری ریزمولکول دیاتیلتیاتریکربوسیانینیدید بر تجمعات پروتئین نوترکیب تاو (TAU) به عنوان کاندیدای داروی ضد آلزایمر
سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 352
فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_SKUMS-17-1_011
تاریخ نمایه سازی: 19 خرداد 1400
چکیده مقاله:
زمینه و هدف: آلزایمر یکی از بیماریهای تحلیل سیستم عصبی است که عوامل مختلفی در بروز آن نقش دارند. تشکیل تجمعات پروتئین تاو (TAU) یکی از شایعترین مشاهدات این بیماری در مغز افراد مبتلا است. رویکردهای مختلفی برای هدفگیری تجمعات پروتئینی تاو در نورونهای بیماران آلزایمری پیشنهاد شده است که از میان آنها چاپرونها اخیرا مورد توجه پژوهشگران قرار گرفتهاند. هدف این مطالعه، بررسی اثر یک چاپرون ریزمولکول به نام دیاتیلتیاتریکربوسیانینیدید بر تجمعات پروتئین تاو میباشد.
روش بررسی: در این مطالعه بنیادی آزمایشگاهی، پروتئین تاو در باکتریها بیان شد، سپس به روش کروماتوگرافی تعویض یونی و کروماتوگرافی تمایلی تخلیص شد و خلوص آن باSDS-PAGE مورد ارزیابی قرار گرفت. هپارین به عنوان القاگر تجمع اضافه شد و القای تجمع آن، با روش دورنگنماییدورانی (CD) بررسی شد. سپس به تجمعات حاصل، چاپرون دیاتیلتیاتریکربوسیانینیدید اضافه شد و تاثیر آن بر این تجمعات با استفاده از SDS-PAGE و نیز روش سنجش فلئورسانس تیوفلاوین T ارزیابی گردید.
یافتهها: الکتروفورز SDS-PAGE، بیان پروتئین تاو و خلوص آن را تایید نمود. روش CD، القای تشکیل تجمعات توسط هپارین را نشان داد. همچنین به دنبال تیمار تجمعات حاصل با دیاتیلتیاتریکربوسیانینیدید، نتایج SDS-PAGE نشان دادند که تجمعات القاشده، به میزان چشمگیری در مقایسه با نمونه کنترل کاهش مییابند. سنجش فلئورسانس تیوفلاوین T نیز برای تایید نتایج حاصل از SDS-PAGE استفاده شد.
نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهند که چاپرون دیاتیلتیاتریکربوسیانینیدید قادر است تجمعات پروتئینی تاو را که در حضور القاگر هپارین تولید شدهاند، مهار نماید. این یافته، میتواند ریزمولکول چاپرون دیاتیلتیاتریکربوسیانینیدید را به عنوان یک داروی بالقوه در هدفگیری تجمعات تاو در بیماران آلزایمری مطرح کند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
زهرا خسروی
Department of Biosciences and Biotechnology, Malek-Ashtar University of Technology, Tehran, Iran;
محمد علی نصیری خلیلی
Department of Biosciences and Biotechnology, Malek-Ashtar University of Technology, Tehran, Iran;
رضا حسن ساجدی
Department of Biochemistry, Faculty of Biological Sciences, Tarbiat Modares University, Tehran, Iran;
مهدی زین الدین
Department of Biosciences and Biotechnology, Malek-Ashtar University of Technology, Tehran, Iran;
غلامرضا اولاد
Applied Biotechnology Research Center, Baqiatallah University of Medical Sciences, Tehran, Iran
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :