تاثیر هشت هفته تمرین تداومی شدید بر بیان ژن های خانواده Mir-۲۹ در قلب رت های نر سالم

مقدمه: هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرین تداومی شدید بر بیان ژن های خانواده miR۲۹ در قلب رت های نر سالم بود. روش شناسی: ۱۲ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با شرایط وزنی و سنی مشابه انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تمرین استقامتی تداومی و کنترل (۶=n) تقسیم شدند. پروتکل تمرینی به مدت هشت هفته، هفته ای پنج جلسه و هر جلسه ۳۰ دقیقه با شدت ۷۵-۷۰ درصد حداکثر اکسیژن مصرفی اجرا شد. معدوم کردن حیوانات و جداسازی بافت ۲۴ ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی صورت گرفت. تغییرات بیان ژن های miR۲۹ با استفاده از تکنیک quantitave RT-PCR آنالیز شد و میزان بیان ژن های miR۲۹ با استفاده از روش∆∆CT-۲ محاسبه شد. معنادار بودن متغییرها بین گروه های تحقیق با استفاده از آزمون آماری t مستقل بررسی شد. یافته ها: بیان ژن miR۲۹a,c و miR۲۹b در گروه تمرین استقامتی تداومی نسبت به گروه کنترل به ترتیب افزایش معنی دار (۰۰۱.۰P=) و کاهش غیر معنی داری (۴۱۶.۰P=) داشت. نتیجه گیری: تمرین استقامتی تداومی سبب القا هایپرتروفی فیزیولوژیک در قلب گروه تمرینی و افزایش معناداری در میزان بیان miR۲۹a,c می شود، از آنجایی که این افزایش منجر به کاهش معناداری در بیان ایزوفرم های کلاژن می شود، می توان نتیجه گرفت که افزایش miR۲۹a,c در هایپرتروفی فیزیولوژیک ناشی از تمرین استقامتی به طور مستقیم در تنظیم ماتریکس خارج سلولی و کامپلیانس بطنی نقش دارد.

کلیدواژه ها:

Key words: continuous training ، miR۲۹ ، gene expression ، cardiac muscle ، واژه های کلیدی: تمرین تداومی ، miR۲۹ ، بیان ژن ، عضله قلبی