جداسازی و شناسایی باکتری مهارکننده ی رشد قارچ های پاتوژن از اصفهان با استفاده از روش مولکولی

زمینه و هدف: گونه های باسیلوس منبعی از متابولیت های ضد قارچی با توان مهار عفونت های قارچی هستند. هدف از این مطالعه، جداسازی و شناسایی باکتری مهارکننده ی رشد قارچ های پاتوژن از اصفهان با استفاده از روش مولکولی بود. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی- مقطعی، تعداد ۱۵۰ نمونه (خاک، هوا و سطوح) از شهر اصفهان تهیه و تاثیر مهاری باکتری های رشد یافته بر روی محیط کشت نوترینت آگار بر رشد قارچ های آسپرژیلوس نایجر، آسپرژیلوس فلاووس و موکور هیمالیس بررسی شد. بررسی کیفی مهار رشد قارچ با روش نشاکاری و جهت بررسی کمی مهار رشد قارچ ها تلقیح سوسپانسیون قارچی حاوی ۱۰۴ اسپور بر میکرولیتر به صورت کشت خطی در فواصل ۵/۰، ۱، ۵/۱، ۲، ۵/۲ و ۳ سانتی متری از مرکز (محل تلقیح سوسپانسیون ۵/۰ مک فارلند باکتری ها) انجام شد. نمونه ها در دمای ۳۰ درجه سانتی گراد به مدت ۹۶ ساعت نگهداری و شناسایی باکتری مهاری با تست های بیوشیمیایی و روش مولکولی انجام گرفت. یافته ها: تاثیر مهاری باکتری ها بر رشد قارچ های آسپرژیلوس نایجر، آسپرژیلوس فلاووس و موکور هیمالیس در فواصل ۵/۰ تا ۳ سانتی متر مشاهده شد. بر اساس نتایج تست های بیوشیمیایی و روش کلنی- PCR، باکتری با بیشترین اثر مهاری نسبت به قارچ های مذکور باسیلوس آتروفئوس سویه ی HNSQJYH۱۷۰ شناسایی شد. نتیجه گیری: باسیلوس آتروفئوس سویه ی HNSQJYH۱۷۰ بومی اصفهان قابل استفاده برای تولید آنتی بیوتیک و مصارف کنترل بیولوژیک است.

کلیدواژه ها:

Bacillus atrophaeus ، Pathogenic Fungi ، Antifungal activity ، Colony-PCR. ، باسیلوس آتروفئوس ، قارچ های پاتوژن ، فعالیت ضد قارچی ، کلنی PCR.