تاثیر سطوح مختلف مدیریتی حفاظتی بر تنوع و غنای گونه ای (منطقه حفاظت شده سالوک)

مطالعه پوشش گیاهی مناطقی دارای سطوح حفاظتی مختلف ما را در جهت انتخاب بهترین سطح حفاظت و مدیریت راهنمایی می کند. جهت مطالعه بر روی چگونگی مدیریت چرای دام، بر تنوع و غنای گونه ای در منطقه حفاظت شده و پارک ملی سالوک خراسان شمالی انتخاب شد. مناطق حفاظت شده و پارکهای ملی، به عنوان زیستگاههای امن برای بسیاری از گونه های گیاهی و جانوری به شمار می روند. این مناطق در کشور، از جایگاه ویژه ای جهت حفظ تنوع ژنتیکی موجودات زنده برخوردار هستند. منطقه سالوک در استان خراسان شمالی با وسعتی در حدود ۱۷۰۰۰ هکتار، از متنوع ترین گنجینه های گونه های گیاهی و جانوری شمال شرق ایران به شمار می آید. منطقه حفاظت شده به مدت ۶۰ روز مورد چرای دام های عشایری قرار گرفته و منطقه پارک ملی فقط مورد چرای حیات وحش میباشد. نمونه برداری پوشش گیاهی، به روش تصادفی سیستماتیک صورت گرفت و ۴ ترانسکت در منطقه پارک ملی و ۴ ترانسکت در منطقه شکار ممنوع زده شد. نتایج شاخص تنوع شانون نشان داد که تنوع و غنای گونه ای در منطقه پارک ملی بیشتر از منطقه حفاظت شده می باشد.

کلیدواژه ها:

تنوع ، حفاظت شده ، پارک ملی ، سالوک ، غنا