پایدارسازی فرایند گسترش فروسوی داده های هوابرد میدان پتانسیل با بهره گیری از توابع پایدارکننده مختلف

فرایند گسترش فروسو یکی از روش های کاربردی در تفسیر داده های ژئوفیزیکی است. با بکارگیری این روش می توانسیگنال های دریافتی از منابع ایجاد کننده آنومالی را تقویت کرد و همچنین رزولوشن داده ها را افزایش داد. علی رغم وجوداین مزایا، این فرایند مانند مسئله وارون سازی، یک مسئله بد وضع بوده و وجود نویز در داده ها مشکل آفرین است درنتیجه پایدارسازی محاسبات مربوط به این فرایند، به منظور دستیابی به نتایج صحیح کاملا ضروری است. در این مطالعهما بر آن شدیم تا فرایند گسترش فروسوی پایدار را درقالب تنظیم سازی تیخونف و با وارد کردن توابع پایدارکننده مختلفبه آن انجام دهیم. نتایج تولیدی از اعمال روش پیشنهادی بر داده های هوابرد مصنوعی گرانی و مغناطیس و همچنینداده های مغناطیس هوابرد مربوط به ناحیه اسفوردی نشان داد که در حالت کلی توابع موردمطالعه این قابلیت را دارند کهپایدارسازی فرایند گسترش فروسو را به نحو احسن انجام دهند. همچنین با مقایسه نتایج، دو تابع پایدارکننده نرم یک وهموارترین مدل به عنوان مناسب ترین پایدارکننده ها در این مسئله معرفی شدند.

کلیدواژه ها:

گسترش فروسوی پایدار ، تنظیم سازی تیخونف ، توابع پایدارکننده ، ناحیه اسفوردی