اثربخشی آموزش ارتباط موثر بر اجتماعی شدن و دشواری در تنظیم هیجان دانش آموزان

هدف از پژوهش حاضر، تعیین اثر بخشی آموزش ارتباط موثر بر اجتماعی شدن و دشواری در تنظیم هیجان دانش آموزاناست. جامعه آماری شامل دانشجویان ورودی مهرماه ۱۳۹۸ دانشگاه آزاد واحد غرب تهران است. جامعه هدف شامل ۲۱۲دانش آموز بود که از این جامعه باتوجه به ملاحظات نظری وآزمایشی بودن تحقیق، ۴۰ نفر به شیوه نمونه گیری دردسترس انتخاب و به شکل تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه گمارش شد و روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون- پس آزمون با گروه کنترل و از لحاظ هدف، یک پژوهش کاربردی بود. ابزار گردآوری داده ها اجرای پروتکل مهارت های ارتباطی براساس امامی نائینی (۱۳۸۵)، پرسشنامه روابط اجتماعی هنریک (۱۹۸۸) پرسشنامه تنظیم هیجانگراتز و رومر (۲۰۰۴) بود. روش آماری تحلیل داده ها، تحلیل کواریانس بود نتایج تحلیل نشان داد که آموزش ارتباط موثرموجب افزایش اجتماعی شدن دانشجویان می شود (p<۰/۰۰۵) همچنین نتایج فرضیه دوم نشان داد که آموزش ارتباطموثر موجب کاهش دشواری در تنظیم هیجان دانشجویان می شود (p<۰/۰۰۵) . بنابراین با توجه تاثیر ارتباط موثر براجتمایع شدن و دشواری در تنظیم هیجان دانشجویان پیشنهاد می شود فنون ارتباط موثر را در بین دانشجویان تقویت نمود.