بررسی رابطه خودتنظیمی تحصیلی با انگیزش تحصیلی دانشآموزان دختر دوره متوسطه دوم شهر ارومیه در سال تحصیلی ۹۹ - ۱۳۹۸ : نقش واسطه ای روابط معلم دانش آموز

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین خودتنظیمی تحصیلی با انگیزش تحصیلی دانش آموزان دختر و نقش واسط های روابط معلم- دانش آموز انجام شد. این پژوهش به لحاظ هدف بنیادی و از نظر روش، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش همه دانش آموزان دخترمدارس دولتی دوره دوم متوسطه شهر ارومیه در سال تحصیلی ۹۹ - ۱۳۹۸ بودند (۱۵۱۱۱= N)؛ که تعداد ۳۷۵ نفر از دانشآموزان بر اساسجدول مورگان به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. روش نمونه گیری پژوهش، روش تصادفی خوشه ای چند مرحله ای بود. برای گردآوریاطلاعات از پرسشنامه خودتنظیمی تحصیلی بوفارد و همکاران (۱۹۹۵)، انگیزش تحصیلی والرند و همکاران (۱۹۸۹) و پرسشنامه روابط معلم-دانش آموز مورای و زوویچ (۲۰۱۰) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی(همبستگی پیرسون و رگرسیون تحلیل مسیر) با استفاده از نرم افزار spss استفاده شد. همچنین برای مدلیابی معادلات ساختاری پژوهش، ازنرم افزار Amos استفاده گردید. نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان داد که فرضیه های پژوهش، فرضیه اول (رابطه بین خودتنظیمی تحصیلیو انگیزش تحصیلی)، و فرضیه دوم (رابطه بین روابط معلم- دانش آموز و انگیزش تحصیلی) در سطح ۰۵ / ۰ معنی دار می باشد. سوال پژوهش(نقش واسطه ای روابط معلم- دانش آموز در رابطه بین خودتنظیمی تحصیلی انگیزش تحصیلی) نیز در سطح ۰۵ / ۰ معنی دار و تایید شد. درنتیجه متغیرهای خودتنظیمی تحصیلی و روابط معلم -دانش آموز در قالب یک الگوی ساختاری، انگیزش تحصیلی دانش آموزان را تبیین و پیش- بینی می کنند. به این معنی که خودتنظیمی تحصیلی با واسطه گری روابط معلم- دانش آموز، انگیزش تحصیلی دانش آموز را تحت تاثیر قرار می-دهند. در همین راستا به معلمان پیشنهاد می گردد با اجرای اقداماتی مانند ایجاد کلاس های حمایت کننده بر پایه تعاملات مثبت، آموزشراهبردهای خودتنظیمی زمینه افزایش انگیزش دانش آموزان را فراهم نمایند.

کلیدواژه ها:

انگیزش تحصیلی ، خودتنظیمی تحصیلی ، روابط معلم دانش آموز