اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر رضایت جنسی زنان نابارور

هدف: سازگاری در روابط جنسی زوجین یکی از مهم­ترین علل خوشبختی و موفقیت در زندگی زناشویی است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر رضایت جنسی زنان­ نابارور انجام شد. روش ها: پژوهش کاربردی حاضر به روش نیمه آزمایشی با طرح پیش­آزمون- پس­آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش کلیه زنان نابارور مراجعه کننده به ۶ مرکز ناباروری شهر اصفهان در سال ۱۳۹۹-۱۳۹۸ بودند که تعداد ۴۰ نفر از آنان به عنوان گروه نمونه به روش در دسترس انتخاب و سپس به روش کاملا تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. با توجه به کاربست مداخله آموزشی، گروه آزمایش در معرض ۹ جلسه آموزش مبتنی بر درمان پذیرش و تعهد قرار گرفت و در سه مرحله پیش­آزمون- پس­آزمون و پیگیری از طریق پرسشنامه رضایت زناشویی هادسون-هریسون مورد ارزیابی قرار گرفتند. تجزیه وتحلیل داده­ها با نرم­افزار SPSS و آزمون تحلیل آمیخته با اندازه­گیری مکرر انجام شد. نتایج: میانگین رضایت جنسی در گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل در مراحل پس آزمون و پیگیری افزایش یافته و این در حالی است که نوسان محسوسی در گروه کنترل در مراحل سه گانه مشاهده نمی­شود. نتایج تحلیل آمیخته نیز نشان داد که اثر تعاملی گروه× زمان بر رضایت جنسی معنادار است (۰/۰۰۱= P- Value، ۱۰/۷۱=F) و اجرای متغیر مستقل منجر به افزایش رضایت جنسی در گروه آزمایش شده است. نتیجه گیری: درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد باعث افزایش و بهبود رضایت جنسی و زناشویی در زنان نابارور می­شود.  

کلیدواژه ها:

Married Life ، Acceptance and Commitment Based Therapy ، Sexual Satisfaction ، Infertile. ، زندگی زناشویی ، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد ، رضایت جنسی ، ناباروری.