زهراالسادات رضوی دینانی - کارشناس ارشد آلودگی محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه صنعتی اصفهان
زهرا خبری
حسین مرادی

رودخانه ها از مهمترین منابع آبهای سطحی و تامین کننده آب شیرین مصرفی در بخش های شهری، کشاورزی و صنعتی هستند. بهره برداری های بیش از حد از رودخانه ها، ورود انواع آلاینده های صنایع و کشاورزی از جمله عواملی هستند که به شدت حیات این اکوسیستم آبی را به خطر می اندازند. هدف این مقاله ارزیابی اثر فعالیت های شهر اصفهان بر کیفیت آب رودخانه زاینده رود است.در این مطالعه داده های فیزیکوشیمیایی ( دبی، EC، (PH از سال 76 الی 89 از 9 ایستگاه رودخانه زاینده رود از پروژه های مختلف استخراج شد و سپس دسته بندی ایستگاهها به 3 دسته قبل از شهر، داخل شهر و بعد از شهر انجام گرفت و بعد از تنظیم داده ها با نرم افزار Mini Tab15 آنالیز گردید. نتایج حاکی از آن بود که دبی ، ECو PH از مبدا (قبل از شهر، داخل شهر و بعد از شهر) تغییراتی قابل توجهی دارند. نتایج انالیزها نشان داد که میزان دبی از سال 76 تا89 سیر نزولی داشته است. همجنین با فاصله گرفتن از شهر با کاهش دبی، افزایشEC و کاهشpH روبرو هستیم. تغییرات پارامترهای فیزیکوشیمیایی از قبل به بعد از شهر بیانگر افزایش آلودگی و افت کیفیت آب است که این روند میتواند ناشی از تاثیر خشکسالی های اخیر و آلودگی های ناشی از صنایع و زه آبهای کشاورزی اطراف رودخانه باشد که با گذشتن از شهر این آلودگی افزایش یافته است. بنابراین با توجه به اهمیت حفاظت رودخانه زاینده رود اعمال مدیریت صحیح بر روی این رودخانه به خصوص در محدوده بعد از شهر ضروری است.

رودخانه زاینده رود، دبی، کیفیت آب، پارامترهای فیزیکی و شیمیایی،شهر اصفهان