مقایسه کارایی دو مدل دیست و آکواکراپ در شبیه سازی عملکرد گندم

بررسی عوامل محدود کننده عملکرد گیاهان نیاز به انجام تحقیقات متعدد و هزینه بر دارد، لذا استفاده از مدل ها می تواند شایان توجه باشد. از جمله مدل های کاربردی می توان به مدلهای آکواکراپ و دیست که به منظور شبیه سازی عملکرد گیاهان بکار می روند؛ اشاره نمود. در سال اول این مدل ها برای مزارع گندمکاری خوزستان در پایلوت رامسه واسنجی و در سال دوم برای دو پایلوت رامسه و حمیدیه مورد اعتبارسنجی واقع گردیدند. ریشه میانگین مربعات خطا، ریشه میانگین مربعات خطای نرمال، شاخص توافق و کارایی با مدل دیست برای عملکرد دانه بترتیب ۰۳۶/۰ ، ۰۱/۰، ۹۲/۰ و ۷۶/۰ بود که مقایسه این مقادیر با شاخصهای آماری مدل آکواکراپ بیانگر خطای کمتر و شاخص کارایی بیشتر برای مدل دیست می باشد. ریشه میانگین مربعات خطا ، ریشه میانگین مربعات خطای نرمال بیوماس گندم در مدل دیست بترتیب۲۳/۰ و ۰۴/۰ تعیین شد. نتایج اعتبارسنجی نشان داد که شاخص کارایی مدل دیست برای عملکرد دانه و بیوماس گندم به ترتیب ۷۶/۰ و ۵۷/۰ بود که از مقادیر متناظر آن با مدل آکواکراپ(۵۶/۰ و ۳۶/۰) بمراتب بیشتر و حاکی از کارایی بالای مدل دیست در شبیه سازی عملکرد دانه و بیوماس گندم می باشد.

کلیدواژه ها:

اعتبارسنجی ، تبخیر- تعرق ، خوزستان ، تولید دانه گندم ، مدیریت آبیاری