سید مرتضی حسینی شاهرودی - استادیار دانشکده الهیات دانشگاه فردوسی مشهد

مساله ارتباط احکام اخلاقی با واقعیت از مسائل مهم فلسفه اخلاق است. گروهی که اکثریت فیلسوفان اخلاق مغرب زمین را تشکیل میدهند، به نفی آن پرداخته و در مقابل، گروهی نیز آن را پذیرفتهاند. در این نوشتار با مطرح نمودن انتقادها و پیامدهای نادرست نفی رابطه اخلاق و واقعیت بر ارتباط آن دو، تاکید شده است. مهمترین پیامد نفی رابطه میان آن دو، مساله نسبیت اخلاقی و در نتیجه نفی هر گونه بحث و تبادل نظر درباره آن است؛ چیزی که هیچ عالم صاحب گفتاری در عمل بدان پای بند نیست. دیگر پیامد مهم نفی رابطه یاد شده، انشایی بودن احکام اخلاقی است که این امر به نوبه خود پیامدهای ناپذیرفتنی بسیاری به دنبال دارد. ازنظر نگارنده، گزارههای اخلاقی ضرورت دارد و ضرورت آن از ملاحظه تاثیر فعل اخلاقی در کمال فاعل آن به دست میآید و این نظریه را میتوان بطور غیر مستقیم از گفتههای همه فیلسوفان اخلاق که فعل اخلاقی را هدفمند میدانند، به دست آورد

واقعیت اخلاقی, نسبیت, هدف