سید مسعود سیف - استادیار فلسفه دانشگاه بین المللی امام خمینی

فلسفه هم­سخنی[۱] مارتین بوبر شامل بحث در باب دو نسبت اساسی انسان با جهان است: یکی نسبت «من - آن» که جهان تجربه را بنا می­کند و دیگری نسبت «من - تو» که جهانی را بنا می­کند که بوبر آن را جهان نسبت می­نامد. جهان تجربه، جهانی است که در آن انسان موجودات را به عنوان ابژه­هایی تلقی می­کند که باید آنها را مورد تجربه و مورد استفاده قرار دهد و جهان نسبت، جهانی است که در آن انسان موجودات را به عنوان سوژه­هایی تلقی می­کند که باید با تمام وجود خود به درون نسبت هم­سخنی با آنها وارد شود. در این مقاله به نقد و بررسی این دو نسبت اساسی می­پردازیم. [۱]- dialogical philosophy

هم سخنی, نسبت «من - آن», نسبت «من - تو», «تو» ی سرمدی, نظام بخشی, تحقق بخشی, مواجهه, قلمرو «میان»