تاثیر اسیداچ های مختلف بر استحکام باند برشی باندینگ نسل پنجم به سطح مینای دندان

 مقدمه: روش اساسی تامین گیر و استحکام ترمیم های کامپوزیت، ایجاد تغییرات ریزساختاری در ساختار مینا با استفاده از اسید در زمان مناسب میباشد. این مطالعه به منظور مقایسه اثر اسیداچ های مختلف بر استحکام باند برشی باندینگ نسل پنجم به سطح مینای دندان به صورت آزمایشگاهی انجام شد. مواد و روش ها: ۸۰ عدد دندان پره مولار انسانی جمع آوری و به ۴ گروه ۲۰ تایی بر اساس اسیداچ های Morva-Etch، Kimia، Ultra-Etch و Etch-Rite تقسیم شدند. پس از اچ نمودن مینای دندان و استفاده از Single Bond (۳M ESPE, USA)، مولد پرشده باکامپوزیت Z۲۵۰ (۳M ESPE,USA) به سطح مقطع ۲ میلی متر مربع بر روی سطح آماده شده دندان قرار داده و کیور شد. سپس نمونه ها در دستگاه ترموسیکل (۳۰ ثانیه دمای ۵۵ درجه، ۲۰ ثانیه دمای ۲۵ درجه و ۳۰ ثانیه دمای ۵ درجه) ۵۰۰ دور قرار گرفتند. میزان استحکام باند برشی نمونه ها با استفاده از دستگاه اینسترون با سرعت mm/min ۵/۰ و نیروی ۱۲۰ نیوتن به وسیله تیغه چاقویی شکل با ضخامت انتهایی ۵/۰ میلی متر، اندازه گیری شد. داده های بدست آمده توسط آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون توکی در نرم افزار SPSS۲۴ مورد بررسی آماری قرار گرفتند (۰۵/۰p <). یافته ها: نتایج آزمون One-way ANOVAنشان داد میان استحکام باند برشی گروه های مورد بررسی اختلاف معنی داری وجود داشت (۰۵/۰p <). آزمون تعقیبی توکی نشان داد اسیداچ Morva_Etch بیشترین استحکام باند را نسبت به سایر گروه ها داشت و سایر اسیداچ ها تفاوت معنی داری با یکدیگر نداشتند. نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه، اسیداچ ایرانی Morva-Etch بیشترین استحکام باند برشی به مینا را نسبت به سایر گروه ها داشت و سه اسیداچ Kimia، Ultra-Etch وEtch-Rite نیز استحکام برشی کافی جهت حفظ باند ایجاد میکنند.

کلیدواژه ها:

استحکام باند برشی ، کامپوزیت رزین ، مینا ، اسیداچ