حمیده پاک نیت - دانشیار گروه زنان و مامایی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی قزوین، قزوین، ایران. واحد حمایت از توسعه تحقیقات بالینی بیمارستان کوثر، دانشگاه علوم پزشکی قزوین، قزوین، ایران.
ایمان انصاری - پزشک عمومی، کمیته تحقیقات دانشجویان پزشکی، دانشگاه شاهد، تهران، ایران.
نوشین کاشانی پور - متخصص بیماریهای زنان و زایمان، بیمارستان کوثر، دانشگاه علوم پزشکی قزوین، قزوین، ایران.
فریده موحد - دانشیار گروه زنان و مامایی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی قزوین، قزوین، ایران. واحد حمایت از توسعه تحقیقات بالینی بیمارستان کوثر، دانشگاه علوم پزشکی قزوین، قزوین، ایران.

مقدمه: علی رغم شواهد مثبت مبنی بر تاثیر پروژسترون بر تداوم بارداری در موارد تهدید به سقط، نتایج مطالعات انجام شده در رابطه با فرم دارویی آن با اختلاف نظر همراه بوده است. مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثر دیدروژسترون و پروژسترون واژینال بر پیامد نهایی بارداری در موارد تهدید به سقط انجام شد. روش کار: در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده یک سوکور، ۱۶۰ زن باردار دچار تهدید به سقط مراجعه کننده به بیمارستان کوثر قزوین در سال ۱۳۹۷ به صورت تصادفی ساده تحت درمان با دیدروژسترون (دوفاستون) ۱۰ میلی گرم ۲ بار در روز یا پروژسترون واژینال (سیکلوژست) روزانه ۴۰۰ میلی گرم قرار گرفتند. در نهایت پیامدهای بارداری در میان دو گروه مقایسه شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه ۱۸) و آزمون های کای اسکوئر، تی مستقل و من ویتنی انجام شد. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنادار در نظر گرفته شد. یافته ها: فراوانی زایمان سزارین در گروه دیدروژسترون، ۲۷ نفر (۷/۳۳%) و در گروه پروژسترون واژینال، ۲۵ نفر (۲/۳۱%) بود که تفاوت معنی داری میان دو گروه وجود نداشت (۷۳۶/۰=p). به طور کلی فراوانی وقوع زایمان زودرس ۹۷ نفر (۶/۶۰%) بود و تفاوت معنی داری میان دو گروه مشاهده نشد (۰۵/۰

پروژسترون, پیامدهای بارداری, تهدید به سقط, دیدروژسترون