ارائه الگوی کمی پویندگی (تحرک) نظام آموزشی (مطالعه موردی دانشگاه های کرمانشاه)

هدف پژوهش حاضر تبیین مدل پویندگی و تحرک نظام آموزش عالی در دانشگاههای شهر کرمانشاه است. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت و روش، توصیفی - پیمایشی است. جامعه آماری شامل ۳۳۰ نفر از کارکنان دانشگاه­های استان کرمانشاه است که با استفاده از نمونه گیری سهمیه ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری دادهها، پرسشنامه است. روایی (صوری) و پایایی (ضریب آلفای کرونباخ) پرسشنامهها حاکی از آن هستند که ابزارهای اندازهگیری از روایی و پایایی خوبی برخوردار هستند. نتایج حاصل از آزمون فرضیات توسط نرمافزار SMART-PLS و با استفاده از آماره آزمون t و ضرایب مسیر (β)، نشان می دهد که شرایط زمینه­ای بر پویندگی نظام آموزشیبه میزان ۷۳۲/۰ بیشترین تاثیر و شرایط علی به میزان ۵۶۴/۰کمترین میزان اثرگذاری را دارد. پیشنهاد می­شود که به منظور ارتباط بین دانشگاه و صنعت دوره های آموزشی و یاددهی کاربردی برای جامعه و خانواده ها و حضور در بطن زندگی اجتماعی مردم به عنوان رهبران علمی جامعه افزایش یابد.

کلیدواژه ها:

الگو ، پویندگی ، نظام آموزشی ، دانشگاههای شهر کرمانشاه