شناسایی و اولویت بندی عوامل عدم پذیرش و بکارگیری فناوریهای نوظهور در سازمان های دولتی ایران مطالعه موردی: فناوری بلاکچین

در چند سال اخیر، علیرغم پیشرفت سریع بسیاری از تکنولوژیها و ظهور فناوری های جدید، پذیرش، تجاریسازی و بکار گیری این فناوری ها در صنعت و سازمان های کشور به کندی انجام می گردد. این فناوریها می تواند در عرصه های مختلف صنعتی و غیر صنعتی پیشرفت و عواید بسیاری را به همراه داشته باشد و این فناوری های نوظهور می بایست هر چه سریع تر شناسایی و با توجه به عواید آن ها به کار برده شوند. از جمله الزامات جهت بکار بردن این فناوری ها شناسایی موانع عواملی که مانع از بکارگیری از این فناوریها می شود، می باشد، لذا شناسایی عوامل اصلی عدم پذیرش و بکارگیری فناوری های نوظهور در سازمان ها مورد اهمیت است. عوامل بسیاری باعث عدم پذیرش و بکارگیری فناوری های نوظهور توسط روسای سازمان هاو صنایع می گردد. در این مقاله با مطالعه پیشین و مصاحبه با خبرگان ۳ عامل اصلی و ۲۲ زیر عامل شناسای گردیده اند و در انتها با استفاده از روش AHP فازی اولویت بندی شده اند که بر اساس آن عوامل فنی و زیر ساختی اصلی ترین مانع جهت بکارگیری از فناوری های نوظهور می باشد و بعد از آن به ترتیب عوامل فردی و فرهنگی و قوانین و مقررات قرار دارند و از بین عوامل فرعی نیز، عدم شناخت کافی از کارکرد واقعی فناوری های نوظهور دارای بالاترین اولویت است و بعد از آن در رتبه دوم و سوم به ترتیب عدم اطمینان از امنیت و نیاز به ایجاد تغییر کلی درساختار و تجهیزات زیر ساختی قرار دارند.

کلیدواژه ها:

فناوری های نوظهور ، بلاکچین ، روش های تصمیم گیری چند متغیره ، AHP فازی