استراتژی ملی مدیریت منابع آب با رویکرد آب مجازی

آبی که در مراحل گوناگون تولید هر کالا استفاده میشود، آب مجازی۱ ذخیره شده در کالا نامیده میشود. بسیاری از کشورهای واقع در مناطق خشک و نیمه خشک، با واردات مواد غذایی، بخشی از آبی را که برای تولید داخلی محصولات نیاز است، برای استفاده در سایر مصارف حفظ می کنند.پس از تعیین سناریوهای گوناگون و بررسی همه جانبه آنها، درنهایت این نتیجه بهدست آمد که در برنامه ریزی منابع آب، ضمن خودکفایی نسبی در تولید محصول کشاورزی، می باید کالاهای آببر نظیر غلات را از سایر کشورها، ازجمله تایلند وارد کرد؛ زیرا این کشور مشخصاتی ازقبیل بعد مسافتی کم، دسترسی ازطریق دریا، رابطه مناسب سیاسی، هزینه های تامین آب کمتر و منابع آبی فراوان تری دارد. همچنین به منظور حضور در بازارهای جهانی ضمن کشف نیازمندی های کشورهای همسایه، برای نمونه کشور امارات و نیاز این کشور به محصولاتی نظیر سیب زمینی و شیر، با برنامه ریزیهای مقتضی برای تامین نیازهای درون، این محصولات را می توان صادر کرد. با این رویه، ضمن کاهش فشار بر منابع آبی داخلی میتوان با کاهش قیمت تمام شده در محصولاتی که ایران در تولید آنها مزیت نسبی دارد، فرصتهای شغلی جدیدی نیز فراهم آورد.همچنین قیمت تمام شده کمتر برخی محصولات وارداتی به کشور نیز موجب کاهش فشارهای اقتصادی بر مردم میشود. کاهش فشار بر سفره های آب زیرزمینی، افزایش بازده آبیاری و کشت محصولات منطبق بر وضعیت آب وهوایی هر منطقه، ازجمله آثار مثبت زیست محیطی این طرح است.

کلیدواژه ها:

تجارت آب مجازی ، مدیریت منابع آب ، اقتصاد آب ، امنیت غذایی