بررسی و امکان سنجی زیرساختارهای آموزش مجازی درکشورمطالعه موردی: مدارس تهران

امروزه مسئله افزایش متقاضیان آموزش و پیشرفت فناوری اطلاعات و ارتباطات، سبب ایجاد نگرش ی جدی د در ام ر آم وزش و شیوه های آن شده است. آموزش مجازی به عنوان راه حلی برای این مسئله به وجود آمد و فرصت های جدیدی را در عرصه ی زندگی و یادگیری فراهم آورده است. توسعه و استفاده از فناوری های ارتباطی در سیستم های آموزشی، سازه ای برای تغییر در آموزش هستند که موجب تسهیل ارائه و دریافت برنامه های آموزشی در فواصل مکانی شده اند. هدف اصلی این پژوهش بررسی نیازها و زیرساخت های موردنیازجهت اجرا و توسعه آموزش مجازی در مدارس منطقه ۱۶ تهران می باشد. روش تحقیق مقاله حاضر میدانی، توصیفی تحلیلی است. جامعه آماری شامل معلمان شاغل درسال تحصیلی ۹۹ -۹۸ در منطقه ۱۶ تهران بوده که به صورت خوشه ای به تعداد ۵۰ نفر انتخاب گردیده اند. در این مقاله برآنیم با بیان زیرساخت ها ی لازم جهت آموزش مجازی در مدارس با توجه به امکانات موجود، راهکارهایی را جهت ارائه آن با حداقل امکانات ارائه دهیم. از نتایج حاصل از داده های آماری در راستای مقایسه امکانات و زیرساخت های لازم نظیر منابع انسانی ، منابع مالی ، تجهیزات و تکنولوژی با وضعیت موجود پیشنهاد می شود: در زمینه آشنایی فراگیران با رایانه و لوازم جانبی آن توجه کافی شود. راهبرد اصلی در این زمینه این است که کارگاه های مهارتی و آموزشی برای فراگیران مجازی با کمک ابزارهای کمک آموزشی مثل فیلم برگزار شود تا فراگیران در بکارگیری ابزارهای آموزش مجازی حداکثر کارایی را داشته باشد. همچنین برنامه ریزی آموزشی و درسی باید به طوری انتخاب و طراحی شود که زمینه کاربرد آموزش مجازی در آن فراهم شود. درنهایت تامین منابع مالی در آموزش و پرورش و میزان حمایت مالی ویوه ی دولت گامی بلند در راستای ارتقا آموزش مجازی در مدارس شود.

کلیدواژه ها:

آموزش مجازی ، معلم ، فناوری اطلاعات و ارتباطات ، مدرسه ، استانداردها