تحلیل فقهی و حقوقی بر آثار تسلیم در ماده ۳۸۷ قانون مدنی: انتقال ضمان معاوضی

هدف بررسی آثار تسلیم در ماده ۳۸۷ قانون مدنی: انتقال ضمان معاوضی است. در این نوشتار با مراجعه به سیره عملی و مستمر مسلمانان به این نتیجه می رسیم تسلیم و قبض مانند دو مفهوم ایجاد و وجود، علیرغم وحدت در ذات به اعتبار، متفاوت هستند اگر چه تسلیم از سوی بایع و قبض از سوی مشتری صورت می پذیرد. اما تسلیم زمانی محقق می شود که قبض از سوی مشتری صورت گیرد و آثاری چون انتقال ضمان معاوضی بر عمل مشتری باز می شود و تا زمانی که مشتری مبیع را قبض نکند بایع از مسئولیت تلف مبیع قبل از قبض بری نخواهد شد. با عنایت به تحلیل فوق از عمل تسلیم و قبض بدیهی است که عمل قبض در شرایط و اوضاع و احوال مختلف متفاوت است و در اغلب موارد محتمل است متعاملین در هنگام بیع در نحوه قبض و اقباض به کیفیت و انحاء مختلفی تراضی و توافق نمایند. نکته حائز اهمیت در تحلیل حقوقی تسلیم و قبض در این است که مقصود و غایت از بیع و سایر عقود معاوضی دیگر برابر مدلول ماده ۳۶۷ ق.م این است که خریدار در برابر عوضی که به بایع می دهد بر مبیعتصرف و استیلاء بیابد

کلیدواژه ها:

تسلیم ، قانون مدنی ، انتقال ، ضمان معاوضی