بررسی ارتباط پلی مورفیسم rs۷۱۹۲ ژن HLA-DRA با ناباروری مردان در استان اصفهان

زمینه و هدف: یک سوم موارد مردانه مرتبط با ناباروری ناشناخته بوده و پیش بینی شده است که اغلب موارد ناشناخته ناباروری بر اساس یک نقص ژنتیکی استوار باشد. از طرفی، اخیرا تاثیر ژن های HLA بر روی اسپرماتوژنز در مردان نابارور نشان داده شده است.  لذا در این مطالعه ما به ارزیابی ارتباط چندشکلی rs۷۱۹۲ ژن HLA-DRA بر ناباروری مردان در جمعیت استان اصفهان پرداخته ایم. روش بررسی: ۱۰۰ مرد نابارور مبتلا به آزواسپرمی یا الیگواسپرمی شدید به عنوان گروه بیمار و تعداد متناظر مرد بارور به عنوان گروه کنترل انتخاب شدند. DNA ژنومی خون محیطی این افراد، بعد از دریافت رضایت نامه کتبی گرفته شد. با استفاده از تکنیک ARMS-PCR، چندشکلی rs۷۱۹۲ در هردو گروه مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: بر اساس نتایج این مطالعه، با اینکه فراوانی آلل G در افراد نابارور بیشتر از آلل T بود؛ ولی از این نظر، بین دو گروه بیمار و سالم تفاوت معنی داری وجود نداشت (۰/۴۷=P و ۰/۸۶=OR). بااین وجود، هموزیگوت های GG نسبت به هموزیگوت های TT افزایش خطر ناباروری را نشان می دهند که البته معنی دار گزارش نمی شود (۰/۴۰=P و ۱/۴۷=OR). مقایسه ژنوتیپ های GG + GT نسبت به هموزیگوت های TT نیز با وجود افزایش خطر ناباروری، نتوانست ازلحاظ آماری ارتباط معنی داری بین دو گروه مردان نابارور و سالم نشان دهد (۰/۴=P و ۱/۴۳=OR). نتیجه گیری: بررسی ارتباط چندشکلی rs۷۱۹۲ در جمعیت مردان استان اصفهان، ارتباط معنی داری با ناباروری در مردان با آزواسپرمی یا الیگواسپرمی شدید نشان نداد.

کلیدواژه ها:

Male infertility ، HLA-DRA gene ، rs۷۱۹۲ polymorphism ، ناباروری مردان ، ژن HLA-DRA ، چندشکلی rs۷۱۹۲