مدل ساختاری کیفیت زندگی در بیماران دیابت نوع دو بر اساس باورهای سلامت و خودکارآمدی با میانجیگری رفتارهای خودمدیریتی

مقدمه و هدف: کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به دیابت اهمیت ویژه ای دارد. هدف پژوهش حاضر، بررسی مدل کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ بر اساس باورهای سلامت و کارآمدی با میانجیگری رفتارهای خودمدیریتی می باشد. مواد و روش ها: روش پژوهش همبستگی و برای تحلیل داده ها از  معادلات ساختاری استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه بیماران مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه کننده به کلینیک های دیابت شهرستان آبادان در سال ۱۳۹۸ می باشد. برای انتخاب نمونه ، روش نمونه گیری هدفمند استفاده شد. ۲۵۴ بیمار مبتلا به دیابت بر اساس معیارهای ورود و خروج انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش پرسشنامه خودکارآمدی بیماران دیابتی، پرسشنامه باورهای سلامت ، پرسشنامه رفتارهای خودمدیریتی و پرسشنامه کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به دیابت می باشد. یافته ها: نتایج تحلیل مدل اندازه گیری نشان می دهد که ساختار عاملی مقیاس های پژوهش مورد تایید می باشد و نتایج آزمون مدل ساحتاری نشان می دهد که شاخص های برازش در وضعیت مطلوبی قرار دارد. باورهاس سلامت بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو اثر مستقیم معنی داری دارد و خودکارآمدی بر کیفیت زندگی اثرات مستقیم و غیر مستقیمی (با میانجیگری رفتارهای خودمدیریتی )دارد. نتیجه گیری: یافته ها حاکی از اهمیت نقش باورهای سلامت و خودکارآمدی در کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو می باشد.  

کلیدواژه ها:

Health beliefs ، Quality of life ، Self-efficacy ، Self-management behaviors ، Type II diabetes. ، کیفیت زندگی ، باورهای سلامت ، خودکارآمدی ، رفتارهای خودمدیریتی ، دیابت نوع ۲