تحلیلی بر توسعه سرمایه فکری و افزایش عملکرد و انعطاف پذیری سازمان ها

سرمایه فکری، یک شاخص کلیدی عملکرد است که باید شناخته شود، حفاظت گردد و توسط کارکنان پرورش یابد، تا سازمان بتواند در بازار بر تحول و متالطم، عملکردش را حفظ کرده و بهبود بخشد. سرمایه فکری، ترکیبی از منابع نامشهود و فعالیت هایی است که به سازمان اجازه می دهد منابع انسانی، مالی و مادی را به گونه ای سازماندهی نماید که سازمان را به ایجاد ارزش برای ذینفعان قادر سازد. از راه های اساسی که سازمان ها به وساطه آن می توانند رشد اقتصادی و توان رقابتی خود را افزایش دهند، استفاده از تفکر خلاق است که بدون شناخت و مدیریت سرمایه های فکری امکان پذیر نیست. هدف اصلی، این پژوهش کاربردی، بررسی تاثیر اجزای سرمایه فکری برعمکرد فعال در سازمان و همچنین بررسی رابطه بین اجزای سرمایه فکری با یکدیگر است. اجزای سرمایه فکری به عنوان متغیرهای مستقل و عملکرد اقتصادی کارکنان به عنوان متغیر وابسته در نظر گرفته شده. این پژوهش، از آنجایی که هدفش تعیین روابط متقابل میان اجزای سرمایه فکری و اثرات آن بر رشد و توسعه عملکرد سازمان است، از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت و روش توصیفی- پیمایشی است. برای گردآوری اطلاعات در زمینه میانی نظری موضوع، از منابع کتابخانه ای استفاده شده است. برای آزمون فرضیه های پژوهش و آزمون الگو، جمع آوری داده ها به روش میدانی انجام گردیده است. در این پژوهش، با استفاده از نظرات استادان راهنما، مشاور و صاحب نظران، بومی سازی گردیده و اعتبار محتوایی آن توسط استادان مذکور تائید شده، استفاده شده است. و در نهایت روابط بین اجزای سرمایه فکری تائید و مشخص شد که سرمایه ساختاری و رابطه ای به شکل مستقیم و سرمایه انسانی به شکل غیر مستقیم از طریق سرمایه ساختاری بر رشد عملکرد کارکان در سازمان تاثیر دارند. می توان گفت که اثربخشی و بهره وری بیش از پیش سازمان مرهون توجه به دانش و سرمایه فکری بودجه و با شناخت ماهیت و روش های اندازه گیری و ارزشگذاری این مهم، می توان امکان طرح ریزی، بهینه سازی، کنترل و نظارت مستمر بر آن را در سازمان فراهم نمود.

کلیدواژه ها:

سرمایه فکری ، عملکرد ، سرمایه انسانی ، سرمایه ساختاری