پگاه نجات - گروه روانشناسی اجتماعی- تحولی، دانشگاه شهید بهشتی

شیوع ویروس کووید- ۱۹ یک رویداد استرس زای جمعی محسوب می شود که با مجموعه ای از باورها، هیجانات ورفتارهای فردی و جمعی مرتبط است. هدف از پژوهش حاضر سنجش باورها و راهبردهای مقابله حول اینبیماری، و سهم این عوامل در پیش بینی رفتارهای پیشتگیرانه و خطرساز فعلی و آینده و هیجانات مثبت و منفیمورد تجربه بودد شرکت کنندگان ۴۸۴ نفر ایرانی (۷۱/۵% زن) با میانگین سنی ۳۳/۹ و انحراف استاندارد ۱۴/۷سال بودند که در بهار ۱۳۹۹ به طور آنلاین در مطالعه شرکت کردند. سوالات پرسشنامه مشتمل بر میزان تماسبا کرونا، ادراک از آسیب پذیری خود و کشور در برابر ویروس کرونا، ادراک از کارآمدی مقابله خود و کشور، باورهادر مورد اسناد بحران و منشا ویروس کرونا، راهبردهای مقابله با استرس، آزاردهنده ترین مسائل، تجربه هیجاناتمثبت و منفی، و رفتارهای مراقبتی مرتبط با کرونا بود. برای تحلیل داده ها از روش های همبستگی و تحلیلرگرسیون گام به گام استفاده شد. راهبردهای مقابله هیجانی، دینداری- معنویت و قاب بندی مجدد با تجربههیجانات مثبت بیشتر، و راهبرد قاب بندی مجدد با تجربه هیجانات منفی کمتر مرتبط بود. از میان مسائل،احساس بلاتکلیفی، ترس از ابتلا، تعارض با خانواده، و به هم خوردن نظم زندگی بیشترین ارتباط را با تجربههیجانات منفی داشتند. رفتار غیرمراقبت گرانه خروج از خانه به مقاصد غیرضرور توسط اسناد بحران کرونا، وراهبردهای مقابله انکار و مجراهای خصوصی پیش بینی شد. راهبرد انکار همچنین گرایش به حضور بدون ماسکدر اماکن عمومی را پیش بینی کرد. راهبردهای مقابله هیجانی و انکار در نقش خطرساز و راهبردهای سرگرمکردن خود و مجراهای خصوصی در نقش محافظت کننده رفتار نظافتی پیشگیرانه را پیش بینی کردند. یافته هایحاضر رهنمودهایی برای مداخنه در اختیار می گذارد. قاب بندی مجدد سازگارترین راهبرد مقابله از منظر تجربههیجانات بود. از منظر گرایش به رفتارهای پیشگیرانه در برابر ابتلا به بیماری، راهبرد انکار ناسازگارانه ترین راهبرد بود.

ویروس کرونا، راهبردهای مقابله، رفتارهای مراقبتی، تجربه هیجانات