پیش بینی سازگاری زناشویی بر اساس خود شفقتی و تاب آوری در ایام کرونا

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی سازگاری زناشویی بر اساس خود شفقتی و تاب آوری در ایام کرونا انجام شد.روش این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جاممه آماری مورد نظر این تحقیق شامل کلیه زنانمتاهل ۳۰ تا ۴۰ ساله شهر تهران بود. در این تحقیق از روش نمونه گیری در دسترس با استفاده در پرسشنامهاینترنتی استفاده شد. تعداد نمونه این تحقیق ۲۷۰ نفر بود برای سنجش تحمل پریشانی از مقیاس تاب آوری کانرو دیویدسون و سازگاری زناشویی از پرسشنامه سازگاری زناشویی das و برای سنجش خود شفقتی از پرسشنامهخود شفقتی نف استفاده شد. برای تحلیل یافته ها از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون خطی چندگانهاستفاده شد و در همه مراحل پژوهش از نرم افزار آماری SPSS کمک گرفته شد. یافته ها نشان داد میان تاب آوریو خود شفقتی با سازگاری زناشویی همبستگی معنی دار وجود دارد. با توجه به یافته های به دست آمده می توان نتیجهگرفت انعطاف پذیری هیجانی و آرامش به دست آمده از خود شفقتی باعث ارائه پاسخ های سازنده در مقابل تمارضاتزندگی می شود که بازده آن بهبود روابط زوجین و صمیمیت است. همچنین کسانی که دارای تاب آوری بیشتر بامشکلات و مسائل زندگی زناشویی کنار می آیند و درنتیجه سطح سازگاری زناشویی در آنها بالاتر است.

کلیدواژه ها:

سازگاری زناشویی ، شفقت به خود ، تاب آوری ، کرونا