اضطراب بیماری کووید ۱۹ در دانشجویان مقاطع مختلف تحصیلیمقاطع مخت

سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 919

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

COVIDCING01_001

تاریخ نمایه سازی: 11 خرداد 1400

چکیده مقاله:

زمینه مساله: همه گیری کووید ۱۹ علاوه بر تهدید سلامت جسمانی افراد و خطر مرگ، موجب بروز انواعمشکلات روانشناختی چون اختلال استرس پس از سانحه، اضطراب و افسردگی در افراد می گردد (دوان و ژو،۲۰۲۰). در این میان اضطراب بعنوان یکی از شایع ترین اختلالات روانشناختی در بحران همه گیری کرونا ویروسشناخته شده است (شیائو، ۲۰۲۰). تحقیقات در این زمینه نشان داده است که اضطراب کووید ۱۹ با متغیرهایجمعیت شناختی چون سن و مقطع تحصیلی در ارتباط است (لاشراس و همکاران، ۲۰۲۰).هدف اصلی: هدف پژوهش حاضر مقایسه میزان اضطراب کووید ۱۹ در دانشجویان مقاطع مختلف تحصیلی بود.روش: طرح پژوهش حاضر در زمره پژوهش های علی- مقایسه ای قرار دارد. جامعه آماری پژوهش دانشجویان مقاطع مختلف تحصیلی در نیمسال تحصیلی ۹۹-۹۸ بود که طی یک فراخوان اینترنتی در پژوهش شرکت کردند. نمونه ای به حجم ۲۳۴ نفر نسخه الکترونیکی مقیاس اضطراب کووید ۱۹ (علیپور و همکاران، ۱۳۹۸) را تکمیلکردند. تجزیه و تحلی داده ها از طریق تحلیل واریانس یک راهه و با استفاده از نرم افزار SPSS.۲۶ انجام شد.یافته ها: نتایج تجزیه و تحلیل واریانس یک راهه نشان داد که بین دانشجویان مقاطع مختلف تحصیلی از نظراضطراب کووید ۱۹ تفاوت معناداری وجود دارد د (P>۰/۰۰۱). با استفاده از آزمون تعقیبی توکی مشخص شدکه سطح اضطراب بیماری کووید ۱۹ دانشجویان دکتری تخصصی به طور معناداری از دانشجویان سایر مقاطعتحصیلی بالاتر است (P<۰/۰۰۱).نتیجه گیری: در مجموع نتایج پژوهش حاضر نشان داد، دانشجویان مقطع دکتری تخصصی، اضطراب بالاتریرا نسبت به دانشجویان سایر مقاطع تحصیلی تجربه می کنند. این امر می تواند ناشی از آگاهی بیشتر آنان نسبت بهپیامدهای بیماری کووید ۱۹ باشد. بدین ترتیب به نظر می رسد مداخلات آموزشی به تنهایی موجب کاهش اضطرابنمی شود. پیشنهاد می شود در کنار ارائه مداخلات آمواشی مناسب، ارائه انواع مداخلات روانشناختی برای کاهشاضطراب کووید ۱۹ نیز مورد توجه مسئولین و درمانگران قرار گیرد.

نویسندگان

مجتبی ابریشمی

مرکز تحقیقات چشم، دانشگاه علوم پزشکی مشهد

فرح انگیز نادمی

مدرس و مشاور دانشگاه فرهنگیان مشهد و حرم مطهر رضوی

طلیعه سعیدی رضوانی

دانشجوی دکتری روانشناسی تربیتی، گروه روانشناسی مشاوره و تربیتی، دانشگاه فردوسی مشهد