ابوالفضل مقدم - دانشگاه تهران
شهرام نظریان - دانشگاه جامع امام حسین
غلامرضا اولاد - دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله

زمینه و هدف: حضور اینتگرون های کلاس ۲،۱ و ۳ در جدایه های سالمونلا تیفی موریوم با مقاومت چند دارویی، نگرانی های فراوانی را در کلینیک ایجاد کرده است. با توجه به اینکه انواع ژن های کد کننده مقاومت دارویی بر روی اینتگرون ها قرار گرفته و از طرفی اینتگرون ها قابلیت انتشار سریع دارند، شناسایی جدایه های حاوی اینتگرون ها می تواند اطلاعات مفیدی در خصوص میزان و توسعه مقاومت ارائه کند. هدف این مطالعه بررسی مولکولی کلاس های ۲،۱ و ۳ اینتگرون به عنوان مهم ترین کلاس های اینتگرون در گونه های سالمونلا تیفی موریوم جدا شده از بیماران با روش Multiplex PCR می باشد. روش بررسی: در این پژوهش، ۸۹۱ نمونه از بیماران مبتلا به اسهال و استفراغ حاد گرفته و با استفاده از روش کشت، آزمون استاندارد بیوشیمیایی و PCR سویه های سالمونلا تیفی موریوم شناسایی شد. آزمون حساسیت آنتی بیوتیکی جدایه ها بر روی محیط مولر هینتون آگار و بر اساس استاندارد CLSI انجام گرفت. پس از استخراج DNA حضور اینتگرون های کلاس ۲،۱ و ۳ توسط تکنیک Multiplex PCR بررسی شد. یافته ها: از مجموع ۸۹۱ نمونه، ۴۸ سویه به عنوان سالمونلا تیفی موریوم شناخته شدند. از این ۴۸ سویه، ۴۶ سویه (۸/۹۵%) واجد ژن intI، ۲ سویه (۱/۴%) واجد ژن intII، ۱۸ سویه (۵/۳۷%) واجد ژن intIII بودند. نتایج آزمون حساسیت آنتی بیوتیکی نشان داد که بیشترین میزان حساسیت به آنتی بیوتیک سفوتاکسیم بود. جدایه های واجد اینتگرون دارای مقاومت به جنتامایسین، آمپی سیلین، تتراسایکلین، کوآموکسی کلاو و تری متوپریم بودند. نتیجه گیری: در مطالعه حاضر شاهد شیوع بالای کلاس های ۲،۱ و ۳ اینتگرون در مقایسه با مطالعات دیگران بودیم که احتمالا می تواند به دلیل تفاوت در رعایت بهداشت و همچنین مصرف بی رویه آنتی بیوتیک باشد. اعمال راهکارهای مناسب کنترل عفونت و درمان در مراکز درمانی مورد مطالعه برای جلوگیری از انتشار بیشتر آن ها ضروری به نظر می رسد.    

Salmonella typhimurium, Drug resistance, Integron, سالمونلا تیفی موریوم, مقاومت دارویی, اینتگرون