اثربخشی امید درمانی گروهی در کیفیت زندگی زنان مطلقه

زمینه و هدف: پس از طلاق، زنان با مسائلی نظیر تضعیف عملکردی در نقش های والدینی، و مشکلات شغلی رو به رو می شوند و کیفیت زندگی آنها دچار تزلزل می شود. مداخلات مختلفی برای بالا بردن کیفیت زندگی وجود دارند. یکی از انواع مداخله های تعدیل کننده بسیاری از نشانه ها، امیددرمانی هست. با توجه به موارد ذکر شده پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی امیددرمانی گروهی در کیفیت زندگی زنان مطلقه انجام گرفت. روش پژوهش: روش پژوهش به شیوه ی نیمه ازمایشی با طرح پش آزمون پس آزمون با گروه کنترل اجرا شد. نمونه ی مورد مطالعه شامل جامعه آماری پژوهش را کلیه زنان مطلقه شهر تهران در سال ۱۳۹۷ بودند که بصورت تصادفی در گروه آزمایش ۱۵ نفر و گروه کنترل ۱۵ نفر جایگزین شدند. شرکت کنندگان گروه ازمایش، ۸ جلسه امیددرمانی را دریافت نمودند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی فرم کوتاه WHOQOL استفاده شد. داده ها با روش اماری کوورایانس چند متغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: میانگین سنی زنان ۳۸/۸۵ سال بود. یافته ها نشان داد که زنان مطلقه گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل در پس آزمون به طور معناداری، کیفیت زندگی بهتری eta=۰/۷۵,P<۰/۰۱,F=۱۷/۲۷ داشتند و فرضیه های پژوهش مبنی بر اثربخشثی امید درمانی گروهی در بهبود کیفیت زندگی زنان مطلقه مورد تایید قرار گرفت. نتیجه گیری: در تبیین پژوهش می توان گفت که امیدواری می تواند روند رویارویی باناملایمات زندگی را آسان کند و کیفیت زندگی را ارتقا بخشد (چیمیک و نکولایچاک، ۲۰۰۴)، سطوح بالای امید با سلامت جسمی و روانشناختی، خودرارزشی بالا، تفکر مثبت و روابط اجتماعی که از مولفه های مهم کیفیت زندگی محسوب می گردند رابطه مثبت دارد. بدین صورت که امیدواری سبب سلامت روانشناختی و احساس ارزشمندی می شود و به ایجاد روابط اجتماعی جهت دریافت حمایت بیشتر و در نتیجه سلامت روان بالاتر کمک می نماید. سیندر، ایروینگ و اندرسون ۱۹۹۱ معتقدند بسیاری از ناراحتی ها و فشارهای جسمی ناشی از بحران های زندگی و در واکنش به از دست دادن امید رخ می دهند وامید درمانی قادر است سلامت روانی و کیفیت زندگی افراد را بهبود ببخشند. بنابراین، می توان نتیجه گرفت که امید درمانی گروهی در بهبود کیفیت زندگی زنان مطلقه اثربخش است.

کلیدواژه ها:

امید درمانی ، کیفیت زندگی ، زنان مطلقه