اثربخشی مثبت درمانی بر تاب آوری افراد معتاد در حال ترک

این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی مثبت درمانی بر تاب آوری افراد معتاد در حال ترک بوده است. روش این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه ی آماری پژوهش حاضر را افراد معتاد در حال ترک در کلینیک ترک اعتیاد در شهر شهرکرد در سال ۱۳۹۸مراجعه کرده بودند. روش نمونه گیری در این پژوهش، روش نمونه گیری در دسترس بوده است که از بین افراد معتاد در حال ترک، ۳۰ نفر به عنوان نمونه انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش ۱۵) نفر) و گروه ملاک ۱۵) نفر) قرار گرفتند. جمع آوری داده ها بر اساس مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون، انجام پذیرفت. به گروه آزمایش این روش آموزشی برای گروه آزمایش طی۱۵جلسه هفته ای ۲ جلسه و در زمان یک ساعت ونیم در مدت ۲ ماه انجام شده است. و به گروه کنترل آموزشی داده نشد. تجزیه و تحلیل کوواریانس یافته های پژوهش نشان داد که میانگین تاب آوری در پس آزمون افراد معتاد در حال ترک نسبت به پیش آزمون افزایش پیدا کرده است. بنابراین می توان نتیجه گرفت که مثبت درمانی بر تاب آوری افراد معتاد در حال ترک تاثیر دارد.

کلیدواژه ها:

مثبت درمانی ، تاب آوری ، افراد معتاد در حال ترک.