اثربخشی پذیرش و تعهد درمانی بر انعطافپذیری روانشناختی در مادران دارای کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم

هدف پژوهش حاضر، اثربخشی پذیرش و تعهد درمانی بر انعطافپذیری روانشناختی در مادران دارای کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم بود. این از نوع مطالعات نیمه تجربی (شبه آزمایشی ) است که با طرح پیش آزمون، پس آزمون و یک گروه آزمایش به همراه گروه کنترل میباشد. برای رسیدن به این هدف جامعه آماری شامل همه مادران دارای کودک اختلال اوتیسم مراجعه کننده به مراکز مشاوره منطقه ۴ استان البرز میباشد. حجم نمونه با توجه به هدف پژوهش و با استفاده از شیوه نمونه گیری در دسترس، ۳۰ نفر انتخاب شدند که از این تعداد ۱۵ نفر گروه آزمایش و ۱۵ نفر مربوط گروه کنترل میباشد. در این پژوهش پرسشنامه انعطاف پذیری روانشناختی دنیس و ندروال (۲۰۱۰) و مداخله آموزشی پذیرش و تعهد درمانی بر روی گروه نمونه اجرا شد. برای تجزیه و تحلیل آماری داده های جمعاوری شده پس از ثبت در نرم افزار SPSS۲۴ از آمارهای توصیفی مانند میانگین و انحراف استاندارد آمار استنباطی از آزمون تحلیل کوواریانس یک طرفه آنکووا (ANCOVA) جهت مشخص کردن بین گروهی استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که بین میانگین متغیر انعطاف پذیری روانشناختی در گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجود دارد. یعنی با حذف تاثیر نمرات پیش آزمون بین میانگین تعدیل شده بر حسب گروه در مرحله پس آزمون تفاوت معناداری وجود دارد. به طور کلی بر اساس این یافته ها میتوان گفت در پس آزمون باعث افزایش نمرات متغیر انعطاف پذیری روانشناختی در گروه آزمایش شده است.

کلیدواژه ها:

پذیرش و تعهد درمانی ، انعطاف پذیری روانشناختی ، اختلال اوتیسم.