پیش بینی خودکارآمدی بر اساس مسئولیت پذیری، رابطه با همسر و میزان ارضای نیازهای اساسی در زنان متاهل شمال شرق تهران

هدف از این پژوهش شناسایی یا توانایی قدرت پیشبینی خودکارآمدی بر اساس مسئولیت پذیری، رابطه با همسر و میزان ارضای نیازهای اساسی در زنان متاهل شمال شرق تهران بود. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی است. در این پژوهش جامعه آماری کلیه کلیه زنان متاهل شمال شرق تهران شمال در سال ۱۳۹۹ بودند. حجم نمونه ۲۰۰ نفر از این افراد بر اساس فرمول پلنت از تاباچنیک، فیدل و اولمن و به شیوه نمونه گیری در دسترس (اجرای آنلاین) انتخاب و به مقیاس خودکارآمدی عمومی((GSES شرر و همکاران((۱۹۸۲، پرسشنامه تجدیدنظر شده شخصیتی کالیفرنیا((CPI-R گاف((۲۰۰۰، مقیاس سنجش رابطه با همسر((RAS هندریک، دیک و هندریک ((۱۹۸۸ و مقیاس ارضای نیازهای اساسی زناشویی((BNSS معارف و همکاران (۱۳۹۸) پاسخ دادند. داده های جمعآوری شده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه تحلیل شد. یافته ها نشان داد که بین مسئولیت پذیری، رابطه با همسر و میزان ارضای نیازهای اساسی با خودکارآمدی زنان متاهل رابطه مثبت و معنادار وجود دارد(.(P<۰/۰۱ نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نیز آشکار کرد که ۶۰/۷ درصد واریانس خودکارآمدی به وسیله مسئولیت پذیری، رابطه با همسر میزان ارضای نیازهای اساسی تبیین می شود. در مجموع نتایج حاکی از آن است که مسئولیت پذیری، رابطه با همسر و میزان ارضای نیازهای اساسی در پیشبینی خودکارآمدی زنان متاهل شمال شرق تهران نقش اساسی و مهمی دارند.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی ، مسئولیت پذیری ، رابطه با همسر ، ارضای نیازهای اساسی.