بررسی رابطه طرحواره های ناسازگار اولیه با خودشیفتگی در دانشجویان

اختلال شخصیت خودشیفته یکی از مشکل ترین الگوهای شخصیت برای درمان است. افراد دارای این اختلال نمی توانند ضعف های خود را مطرح سازند و نمی توانند تاثیر رفتارشان بر دیگران را درک کنند. هدف از مطالعه حاضر بررسی رابطه طرحواره های ناسازگار اولیه با صفت شخصیتی خودشیفتگی است. بدین منظور ۲۵۵ دانشجو دختر و پسر مقاطع کارشناسی و کارشناسی ارشد و دکترا به روش نمونه گیری در دسترس از جامعه دانشجویان دانشگاه ارومیه در سال تحصیلی ۱۳۹۸-۹۹ انتخاب شدند .(N=۱۷۰۰۰) همه شرکت کنندگان پرسشنامه های طرحواره یانگ و شخصیت خودشیفته آمز را پاسخ دادند. داده ها توسط نرم افزار SPSS نسخه ۲۲ با استفاده از روش آماری ضریب همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شدند. نتایج تحلیل داده ها نشان داد بین طرحواره های ناسازگار اولیه با صفت شخصیتی خودشیفتگی همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد(.(R=۰/۶۶۳ بدین معنی که با افزایش طرحواره های ناسازگار اولیه، صفت شخصیتی خودشیفتگی نیز افزایش پیدا می کند و بالعکس(۴۳ درصد واریانس مشترک). یافته های این تحقیق می تواند به ایجاد زمینه برای انجام پژوهش های بیشتر و همه جانبه در این حوزه کمک کند.

کلیدواژه ها:

اختلال شخصیت خودشیفته ، خودشیفتگی۵ بزرگ منشی ، طرحواره ناسازگار اولیه