تصفیه فاضلاب بیمارستانی توسط بیوراکتورهای غشایی (MBR): مطالعه موردی بیمارستان بابل کلینیک

فاضلاب‌های بیمارستانی از نقطه نظر دارا بودن میکروارگانیزم‌های بیماریزا، مواد رادیو اکتیو و مواد زائد داروئی، فلزات سنگین و غیره از اهمیت ویژه‌ای برخوردار هستند و دفع آنها بدون تصفیه به محیط‌زیست می‌تواند خطرات جدی برای بهداشت همگانی در بر داشته باشد. از جدیدترین تکنولوژی‌های تصفیه فاضلاب ترکیب سیستم‌های غشایی و بیولوژیکی است که از آن جمله می‌توان به بیوراکتورهای غشایی اشاره کرد. اصطلاح بیوراکتور غشایی (Membrane Biological Reactor) MBR، ترکیبی از فرآیند لجن‌فعال و جداسازی غشایی را بیان می‌کند. این تحقیقات بر روی فاضلاب بیمارستانی و با استفاده از پایلوت MBR جهت بررسی میزان کارایی پایلوت آزمایشگاهی بیوراکتورغشایی در مقایسه با سیستم لجن‌فعال بکار گرفته شده در تصفیه‌خانه بیمارستان جهت حذف ترکیبات و آلودگی‌های فاضلاب بیمارستانی صورت گرفت. مراحل اجرایی و عملی این تحقیق با بکارگیری فاضلاب حقیقی و به صورت پیوسته در محل تصفیه‌خانه بیمارستان بابل کلینیک واقع در شهرستان بابل انجام گرفت. پایلوت MBR به فرآیندهای بیولوژیکی اجازه فعالیت در SRT طولانی (در این تحقیقات 90 روز) داده و به این ترتیب غلظت MLSS در تانک هوادهی به بالای 7000 میلی‌گرم در لیتر افزایش یافت. میزان حذف 95-92 درصد از BOD و COD و کارایی نیتریفیکاسیون 90 درصد توسط آزمایشات گوناگون بدست آمد و میزان حذف کدورت بیش از 99 درصد بوده است. در مورد این سیستم‌ می‌توان به عدم دفع لجن در طول دوره آزمایشات، عدم شستشوی شیمیایی غشاها و همچنین کیفیت تقریبا ثابت پساب خروجی اشاره کرد.

کلیدواژه ها:

فاضلاب بیمارستانی ، بیوراکتور غشایی (MBR) ، کدورت ، MLSS ، BOD ، COD