حمید سپهردوست - دانشیار گروه اقتصاد، دانشکده اقتصاد و علوم اجتماعی دانشگاه بوعلی سینا، همدان
محسن تارتار - دانشجوی دکتری اقتصاد، گرایش بخشعمومی، دانشکده اقتصاد و علوم اجتماعی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان
راضیه داوری کیش - دانشجوی دکتری اقتصاد گرایش بخشعمومی، دانشکده اقتصاد و علوم اجتماعی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان

صادرات از عوامل تعیین کننده توسعه تجارت و رشد پایدار اقتصادی است که در اقتصاد مدرن بهشدت متاثر از فناوری برتر و شاخص پیچیدگی اقتصادی است. از آنجایی که بهره وری علمی شرایط لازم برای کسب فناوری برتر را فراهم میآورد بنابراین جهت توسعه بخشی صادرات و متناسب با ویژگی تک محصولی بودن صادرات از منابع تجدیدنشدنی کشورهای در حال توسعه، چالش قابل طرح این است که تا چه اندازه رشد بهره وری علمی توانسته است بر مقوله صادرات با فناوری برتر کشورهای در حال توسعه موثر واقع شود؟ برای این منظور هدف از پژوهش، بررسی تاثیر شاخص بهره وری علمی بر صادرات با فناوری برتر کشورهای در حال توسعه (G۱۵) طی سالهای ۲۰۱۸-۲۰۰۰، با استفاده از روش خودرگرسیون برداری پانل دیتا (PVAR) است. نتایج آزمون عکسالعمل آنی نشان میدهد که طی یک دوره ۱۰ ساله، با بروز شوک مثبت از جانب متغیرهای بهره وری علمی، ریسک اقتصادی و ریسک مالی، صادرات با فناوری برتر افزایش می یابد، اما تاثیر مثبت ریسک سیاسی بر صادرات با فناوری برتر بسیار ناچیز است. نتایج حاصل از تجزیه واریانس نشان می دهد؛ به ترتیب متغیرهای صادرات با فناوری برتر، ریسک اقتصادی، بهره وری علمی، ریسک مالی و ریسک سیاسی، بیشترین تاثیر را بر صادرات با فناوری برتر دارند. نتایج پژوهش نشان می دهد، در یک دوره ۱۰ ساله ایجاد یک شوک در بهره وری علمی بر صادرات با فناوری برتر تاثیر مثبت میگذارد و به مرور زمان تاثیر بهره وری علمی بر صادرات با فناوری برتر به صورت فزاینده افزایش مییابد.

بهره وری علمی, صادرات بافناوری برتر, خودرگرسیون برداری پانل دیتا (PVAR), کشورهای G۱۵